ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ σας καλεί σε ανοιχτή συνέλευση την Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009, στις 8 μ.μ. στην Αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου (Πλατεία Νέας Σμύρνης - πάνω από τα Goody's), με θέμα:

"Εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών"

14o ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, 3-4-5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009, ΠΑΡΚΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Για 14η χρονιά τo Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ανοίγει τις πύλες του. Έλληνες και ξένοι, ελληνίδες και ξένες μαζί θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας. Γιατί ο ρατσισμός δεν πλήττει μόνο όσους τον υφίστανται, θίγει εξίσου και όσους τον ανέχονται. Το κυνήγι των μεταναστών και των προσφύγων δεν βελτιώνει τη ζωή των ντόπιων, αντίθετα προετοιμάζει την αφαίρεση των δικαιωμάτων όλων μας, αποκτηνώνει τις κοινωνίες και οπλίζει τη ρατσιστική Ακροδεξιά. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι πρόβλημα, έχουν προβλήματα. Πάνω τους οι κυρίαρχοι μεταθέτουν τα βάρη της δικής τους κρίσης, όπως κάνουν με τους εργαζόμενους και τους φτωχούς, εξαπολύοντας αστυνομίες και στρατούς ενάντια στα θύματα της δικής τους πολιτικής. Μαζί, λοιπόν, στο δρόμο που άνοιξε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, στο δρόμο της ενότητας ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων και ανέργων, στο δρόμο της αλληλεγγύης, της ζωής και της αξιοπρέπειας.

Στο χώρο του Φεστιβάλ θα διεξαχθούν κεντρικές συζητήσεις για την ανεργία, την κρίση και το ρατσισμό, για το πολιτικό άσυλο και τα σύνορα, για το no border camp της Λέσβου, για τον αγώνα της Κωνσταντίνας Κούνεβα και την καταπίεση των μεταναστριών. Παράλληλα θα εξελίσσονται εργαστήρια με θεματικές, από τα δικαιώματα και τη βία ως το σεξισμό και την ομοφοβία. Από τους αγώνες των φυλακισμένων ως τα κινήματα για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων της πόλης. Από την άρνηση στράτευσης ως τους αγώνες στο Μεξικό και την Παλαιστίνη.

Για άλλη μια χρονιά, στις δύο μουσικές σκηνές του Φεστιβάλ θα εμφανιστούν έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες. Οι Last Drive, oι Sancturia, o Big Fat Lips, οι Pink Tank Project, οι Melody Vice, η Dorretta Carter, οι Bilbomatiks, καθώς και μεταναστευτικά συγκροτήματα από διάφορες χώρες. Η δεύτερη γενιά μεταναστών συμμετέχει με τους Black Jack (hiphop), Renovatio (hiphop), Άκης (hiphop), Te ver8et , Neoyorubapeople, Minus one και Whos Next. Τέλος η Μάρθα Φριντζήλα, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Ματούλα και άλλοι ερμηνευτές και ερμηνεύτριες θα περιηγηθούν, με πλοηγό την ενορχήστρωση του Παναγιώτη Τσεβά, σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι.

Από το Φεστιβάλ δε θα λείψουν και φέτος, το θέατρο, ο χορός, το κουκλοθέατρο, το διαδραστικό παιχνίδι, οι καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στο χώρο, οι θεματικές εκθέσεις φωτογραφίας και ένα εργαστήρι μουσικής για μικρούς και μεγάλους. Στο χώρο θα λειτουργούν παιδότοπος και πολυεθνικές κουζίνες. Για περισσότερες πληροφορίες και το πλήρες πρόγραμμα του Φεστιβάλ επισκεφτείτε το www.antiracistfestival.gr.

Στο χώρο φτάνουν τα λεωφορεία Β18, Γ18 και το τρόλεϊ 21. Επίσης, θα υπάρχει δωρεάν μεταφορά από το σταθμό μετρό του Ελαιώνα στο χώρο του φεστιβάλ (λεπτομέρειες και χάρτες στην ενότητα Πρόσβαση).

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Η ΓΗ, ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ Η ΙΣΟΤΗΤΑ,
ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Συντονιστικό Μεταναστευτικών, Προσφυγικών και Αντιρατσιστικών Οργανώσεων
Τηλ .επικοινωνίας: 210 3813928 (17:00-21:00)

http://www.antiracistfestival.gr

RESISTANCE 2009 FESTIVAL, 26-27-28 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΗ ΓΕΩΠΟΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

Παρασκευή 26 Ιουνίου

Συζητήσεις

"Η Λατινική Αμερική στο σταυροδρόμι: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;"

Με τη συμμετοχή εκπροσώπων κινημάτων από την Αργεντινή, την Αϊτή, τη Βενεζουέλα.

"Κινήματα και εξεγέρσεις της νεολαίας σε όλη την Ευρώπη"

Με τη συμμετοχή φοιτητών από το ιταλικό "ανώμαλο κύμα", από τις γαλλικές καταλήψεις Πανεπιστημίων, από τη νεολαία της Χώρας των Βάσκων, από το φοιτητικό κίνημα της Καταλονίας, από το γερμανικό κίνημα νεολαίας.

Συναυλίες

Fanfare Ciocărlia

Οι Ρουμάνοι Fanfare Ciocărlia είναι μία από τις πιο δραστήριες και παραγωγικές μπάντες πνευστών στα Βαλκάνια αυτή τη στιγμή, έχοντας κυκλοφορήσει 5 album και ένα DVD με την ιστορία της μπάντας. Η πολυβραβευμένη 11μελής μπάντα κέρδισε, μεταξύ άλλων, και το βραβείο του BBC για το καλύτερο έθνικ συγκρότημα το 2006 – και έχει ήδη επιβεβαιώσει τη συμμετοχή της στο Resistance Festival 2009. Οι Fanfare Ciocărlia έρχονται στην Αθήνα για να ξεσηκώσουν για ακόμα μια φορά το συναυλιακό κοινό με τους ξέφρενους ρυθμούς τους.

http://www.fanfare-ciocarlia.com/

Σάββατο 27 Ιουνίου

Συζητήσεις

"Παλαιστίνη και Μέση Ανατολή"

Με τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, εκπροσώπου του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP).

"Η Προοπτική της Αριστεράς στην Ευρώπη"

Με τη συμμετοχή ομιλητών από το γαλλικό NPA (Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα), το πορτογαλικό Bloco de Esquerda (Μπλόκο της Αριστεράς), τη γερμανική Die Linke (Αριστερά), τον Αλέκο Αλαβάνο από τον ΣΥΡΙΖΑ, κ.ά.

Συναυλίες

Dead Prez

Οι Dead Prez είναι ένα από τα πιο γνωστά hip-hop και συνάμα πολιτικοποιημένα συγκροτήματα παγκοσμίως. Έρχονται από τις ΗΠΑ, με στίχους που εστιάζουν σε μια πληθώρα κοινωνικών ζητημάτων όπως είναι η επανάσταση, ο ρατσισμός, η αστυνομία, ο καπιταλισμός, η εκπαίδευση, οι θρησκείες και ο έλεγχος από τα ΜΜΕ. Στις 27 Ιουνίου ετοιμάζονται να κάνουν μια εκρηκτική εμφάνιση, που θα θυμόμαστε όλοι για καιρό.

http://www.deadprez.com/

Κυριακή 28 Ιουνίου

Συζητήσεις

"Η Ανατολική Ευρώπη στην καρδιά της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών"

Με συμμετοχές κινημάτων από την Ουκρανία, τη Βουλγαρία, τη Γεωργία και άλλες χώρες.

"Ο καπιταλισμός και η κρίση του: Ή εμείς ή αυτοί"

Με τη συμμετοχή ελλήνων και ξένων διανοουμένων, μεταξύ των οποίων ο Κ. Βεργόπουλος.

Συναυλίες

Χαΐνηδες

Οι Χαΐνηδες είναι ένα μουσικό σχήμα που στις ζωντανές του εμφανίσεις ενώνει την Ανατολή με τη Δύση, σιγοτραγουδάει την παράδοση και τη χρησιμοποιεί σαν γέφυρα για να ενώσει το χθες με το σήμερα, και κραυγάζει το τραγούδι της ατομικής και συλλογικής ελευθερίας. Μουσικές και στίχοι για να ανοίξει μια χαραμάδα φως. Όλα αυτά στις 28 Ιουνίου στο Resistance Festival 2009.

http://www.xainides.gr/

-----

Για περισσότερες πληροφορίες:

www.resistancefestival.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, συνεδρίασε χθες για μια πρώτη ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τη μάχη και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.

Η Γραμματεία χαιρετίζει, πρώτα απʼ όλα τα στελέχη, τα μέλη και τους οπαδούς του ενωτικού μας εγχειρήματος, όλο τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, που έδωσε με πείσμα τη μάχη των ευρωεκλογών και σημειώνει:

α) Το αποτέλεσμα της 7/6 καθορίστηκε από την αποχή-ρεκόρ. Με τον τρόπο αυτό χιλιάδες και χιλιάδες πολίτες ανέδειξαν τη ρήξη των σχέσεών τους με τα κόμματα εξουσίας. Με τον κόσμο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει την προσπάθεια στους αγώνες και τα κινήματα, σε μια πιο αποτελεσματική αντιπαράθεση με το σύστημα.

β) Ηττημένος των εκλογών είναι η κυβέρνηση Καραμανλή. Οι τεράστιες απώλειες του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύουν τη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης, η οποία με κανένα τρόπο δεν νομιμοποιείται να πάρει τα ακόμα πιο σκληρά έκτακτα οικονομικά μέτρα, που σχεδιάζει για το καλοκαίρι. Η απόπειρα της κυβέρνησης της Ν.Δ να ξεπεράσει την κρίση με γραμμή «σκληρής Δεξιάς», κάτω από την πίεση της ανόδου του ΛΑ.Ο.Σ δίνοντας έμφαση στο ρατσισμό και τον αυταρχισμό, αναδεικνύει την ανάγκη να ανατραπεί η κυβερνητική πολιτική.

γ) Το ΠΑΣΟΚ κατέκτησε την 1η θέση, αλλά εξακολουθεί να απέχει από τη δημιουργία ρεύματος εμπιστοσύνης, καθώς δεν διαφοροποιείται ούτε στο ελάχιστο από τον πυρήνα του νεοφιλελευθερισμού που γέννησε την κρίση. Παρά την κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ κατακτά την 1η θέση έχοντας απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων ψήφων από το ποσοστό-ήττας του στις εκλογές του 2007.

δ)Το σκληρότερο μήνυμα των εκλογών είναι η ενίσχυση της ακροδεξιάς. Τα ζητήματα της απάντησης στο ρατσισμό και τον αυταρχισμό πρέπει να τεθούν στο κέντρο της προσοχής της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα.

ε)Το αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κατώτερο των προσδοκιών όλων μας. Η αριστερά – τόσο το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ – είχε απώλειες τόσο σε σύγκριση με τις εκλογές του 2007 όσο και με τις ευρωεκλογές του 2004 ιδιαίτερα σε αριθμό ψήφων.

Η ερμηνεία για την αποτυχία αυτή θα πρέπει να αναζητηθεί με συγκροτημένο και υπεύθυνο τρόπο στις ήδη αποφασισμένες διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα αποτελέσματα σε όλη την Ευρώπη δεν είναι ικανοποιητικά για την αριστερά, σε σχέση με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των λαών της Ευρώπης και την επιτακτική-λόγω κρίσης-ανάγκη ριζικής αλλαγής της πορείας των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Όσον αφορά τις άλλες δυνάμεις, η σοσιαλδημοκρατία συνετρίβη, η δεξιά άντεξε και η ακροδεξιά ενισχύθηκε.

Η Γραμματεία σημειώνει ότι έδωσε την εκλογική μάχη στη βάση της ιδρυτικής συμφωνίας, της Διακήρυξης και των αποφάσεων των δύο Πανελλαδικών Συνδιασκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ: πάλη για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, απόκρουση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ε.Ε. που συνδέονται ιδιαίτερα με το Σύμφωνο Σταθερότητας, τις επιλογές της Συνθήκης του Μάαστριχτ και το ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σαφής απόρριψη της κεντροαριστεράς, συστηματική προσπάθεια για τη συγκρότηση πόλου ενότητας στη δράση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Από αυτή την πολιτική γραμμή δεν έχουμε κανένα λόγο και καμιά πρόθεση να μετακινηθούμε. Δηλώσεις που αποβλέπουν σε ανάδειξη προσωπικών εκτιμήσεων και επιλογών δεν προσφέρουν τίποτα στη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα ενισχύουν φαινόμενα αναξιοπιστίας του εγχειρήματος και απογοήτευσης του κόσμου μας.

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται επίσης την ανάγκη να υπογραμμίσει ότι όλες οι επιλογές για το ψηφοδέλτιο και τις πολιτικές εκπροσωπήσεις μας, έγιναν στο έδαφος της κοινής συμφωνίας. Προσωπικές επιθέσεις και «στοχοποιήσεις» πριν και μετά τις εκλογές, δεν ανήκουν στην παράδοση της ριζοσπαστικής αριστεράς και θα πρέπει με σταθερότητα να αποκλειστούν από τη συζήτηση για την εκτίμηση των αποτελεσμάτων.

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ευχαριστεί όλο τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ για την προσπάθεια και την προσφορά του και δεσμεύεται για την οργάνωση της περαιτέρω συζήτησης ώστε να καλυφθούν οι αγωνίες και οι αναζητήσεις όλων μας.

ΣΤΙΣ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Στις 7 Ιουνίου, στις Ευρωεκλογές, μπορούμε με την ψήφο μας να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα: «Φτάνει πια!» Με τις ευρωεκλογές δεν εκλέγουμε κυβέρνηση. Μπορούμε όμως να συμβάλλουμε ώστε να αλλάξει το τοπίο:

- Να αποδοκιμάσουμε την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνά στην Ελλάδα.

- Να δηλώσουμε ότι δεν ξεχάσαμε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ που εφάρμοσε τον νεοφιλελευθερισμό ως κυβέρνηση και επιμένει σε αυτόν ως αντιπολίτευση.

- Να απορρίψουμε τον δικομματισμό που βυθίζει την πολιτική ζωή στα σκάνδαλα και τη διαπλοκή. Που με ψευτοδιλήμματα προσβάλει τη νοημοσύνη των πολιτών.

- Να διακηρύξουμε ότι δεν θέλουμε στη χώρα μας να ριζώσει ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. Θέλουμε να αποδυναμωθεί η ακροδεξιά!

- Να αποδυναμώσουμε τη «Μεγάλη Συμμαχία» του νεοφιλελευθερισμού των δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που διοικεί την Ευρωπαϊκή Ένωση, συχνά συνεπικουρούμενη από το Κόμμα των Ευρωπαίων Πράσινων.

Περισσότεροι άνδρες και γυναίκες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή σημαίνουν:

- Ενίσχυση της φωνής των εργαζομένων στην Ελλάδα, της νεολαίας, των γυναικών, των μεταναστών.

- Ενίσχυση της φωνής των κινημάτων για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, για σταθερή δουλειά, για τη σωτηρία του περιβάλλοντος, για ίσα δικαιώματα.

- Ενίσχυση της ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς στην Ευρωβουλή.

- Ενίσχυση της ελπίδας για ριζικές αλλαγές με γνώμονα τις ανάγκες των πολλών και όχι τα συμφέροντα των λίγων.

- Ενίσχυση της προοπτικής για τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Φτάνει πια! Να αλλάξουμε το τοπίο!

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ

ΤΡΙΤΗ 2/6 - 19.30 - ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ

Την Τρίτη 2 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Αθήνα, με ομιλητή τον Πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα. Θα χαιρετίσουν οι Δημήτρης Παπαδημούλης και Γιάννης Θεωνάς.

Ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ για τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη

Πριν 10 μόλις μέρες διαβάσαμε την τελευταία του συνέντευξη στην ΑΥΓΗ. Χθες αναγκαστήκαμε να του πούμε το "τελευταίο αντίο" στη δημοτικό νεκροταφείο της πόλης μας.

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ορφανός από πατέρα εκτελεσμένο από τους ναζί, μεγάλωσε και έζησε στην Καλλιθέα για πολλά χρόνια. Οι σπουδές του σε Ελλάδα και Γαλλία, οι αγώνες του 114, η αντιδικτατορική πάλη με τη Δημοκρατική Άμυνα χαρακτήρισαν τη νιότη του.

Πολλοί από εμάς είχαμε την τύχη να τον γνωρίζουμε από κοντά αφού ήταν μέλος της Πολιτικής Κίνησης του ΣΥΝ Καλλιθέας από την ίδρυση του κόμματος και για δέκα περίπου χρόνια. Έτσι γνωρίσαμε την οξυδέρκειά του, τον καθαρό του λόγο, τη λιτότητα και τον αντικομφορμισμό του στη ζωή, την πραγματική σεμνότητα, την απέχθειά του σε κάθε είδους δογματισμούς, το στωϊκό του χαμόγελο στη διαφωνία. Γνωρίσαμε τη δύναμη που μπορεί να επιστρατεύσει ένας άνθρωπος για να αντιμετωπίσει εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις της ζωής.

Σύντροφε Μιχάλη, στο πρόσωπό σου αποχαιρετούμε το σύντροφο αγωνιστή διανοούμενο της Αριστεράς και της Οικολογίας που έζησε με τόλμη, υποδειγματικό ήθος και εντιμότητα.

ΣΥ.ΡΙΖ.Α Καλλιθέας

ΤΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

ΧΟΥΝΤΗΣ Νίκος
Γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ
Γεννήθηκε στα Λαγκάδια της Αρκαδίας το 1953. Είναι πτυχιούχος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Ηλεκτρολόγος-Μηχανικός) και του Παντείου Πανεπιστημίου (Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σπουδές).

ΣΩΤΗΡΙΟΥ Ελένη
Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων
Η Ελένη Σωτηρίου γεννήθηκε στις Ερυθρές Αττικής το 1972. Είναι μοναχοπαίδι και από τους γονείς της που είναι αγρότες και ανήκουν στην αριστερά πήρε τις πρώτες πολιτικές της κατευθύνσεις.

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ Δημήτρης
Ευρωβουλευτής
Γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα και κατάγεται από την Ήπειρο.Σπούδασε στο Βαρβάκειο και την σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π.Προέρχεται από το μαζικό φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης.

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μάνια
Ηθοποιός
Γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα και φοίτησε στο Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης.

ΤΡΙΓΑΖΗΣ Πάνος
Oικονομολόγος
Οικονομολόγος. Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής πολιτικής. Ενταγμένος στο κίνημα της αριστεράς από τα χρόνια της χούντας.

ΣΠΑΝΟΥΔΗ Δέσποινα
Oικολογικός χώρος, Πολίτες κατά του Λιθ...
Η Δέσποινα Σπανούδη είναι μητέρα τριών παιδιών, χημικός μηχανικός και μένει στη Λιβαδειά. Εργάζεται ως σύμβουλος ανάπτυξης και περιβαντολλόγος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

ΘΕΩΝΑΣ Γιάννης
πρ. ευρωβουλευτής, πρ. Γεν. Γραμμ. ΓΣΕΕ
Εργάσθηκε για 30 χρόνια στον ΟΤΕ, από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1994 λόγω εκλογής του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ασυμβίβαστο) με το ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα.

ΧΑΜΠΙΠ Διλέκ
Kοινωνιολόγος, Θράκη
Απόφοιτη του Τμήματος Κοινωνιολογίας της σχολής Καλών Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου.

ΑΛΕΞΑΚΗΣ Βασίλης
Συγγραφέας
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε δημοσιογραφία στην Ανωτάτη Σχολή της Λιλ στη Γαλλία. Το 1968 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου δούλεψε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Le Monde και στο ραδιόφωνο.

ΤΑΧΤΑΛΙΔΟΥ Ντίνα
Συνδικαλίστρια, πρόεδρος συνδικάτου...
Είναι εργάτρια στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας - ένδυσης. Εκλέγεται για πολλά χρόνια πρόεδρος του Συνδικάτου Ιματισμού - Κλωστοϋφαντουργίας και Πλεκτικής Βόρειας Ελλάδας που έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη.

ΓΙΑΜΠΟΥΡΑΝΗΣ Χρήστος
οδηγός δικύκλου (courier)
Γενικός Γραμματέας του ΣΕΤΤΕΑ (Σωματείου Εργαζομένων στις Ταχυμεταφορικές-Ταχυδρομικές Επιχειρήσεις Νομού Αττικής).

ΦΩΤΑΚΗ Στέλλα
πρόεδρος της προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής...
Απόφοιτος Γενικού Λυκείου και ΚΕΚ Intergration πληροφορικής και πτυχιούχος της αγγλικής γλώσσας.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος
αγρότης, Λάρισα
Γεννήθηκε το 1955 στο Ομορφοχώρι Λάρισας απο αγροτική οικογένεια. Σπούδασε τεχνολογία τροφίμων στα ΤΕΕ Αθήνας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ Ζωή
Δικηγόρος, ειδική στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο
Είναι δικηγόρος, μέλος των δικηγορικών συλλόγων Αθηνών και Νέας Υόρκης, ειδικευμένη στο εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές ποινικό δίκαιο και στα ανθρώπινα δικαιώματα.

ΜΠΑΣΙΟΥΚΑΣ Κώστας
Γιατρός, πανεπιστημιακός, Γιάννενα
Γεννήθηκε στο Αθαμάνιο Άρτας το 1948. Με τη σύντροφό του Όλγα Πολυχρονιάδου έχουν δύο κόρες φοιτήτριες.

ΚΟΥΛΟΥΜΠΗ Νάντια
Γιατρός, αντιρατσιστικό κίνημα, Πάτρα
Γεννήθηκε στην Πάτρα όπου και εργάζεται ως γιατρός ενδοκρινολόγος. Μέλος της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και γραμματέας της οργάνωσης Πάτρας την περίοδο 1987-89.

ΤΖΟΥΛΙΑΝΙ Τζουλιάνο
Συνδικαλιστής, Ιταλός
Γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1938, δούλεψε στον χώρο των εκδόσεων και στη συνέχεια για τριάντα χρόνια ήταν συνδικαλιστικό στέλεχος στη CIGL (Γενική Συνομοσπονδία Ιταλών Εργαζομένων).

ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ Αναστασία
Σωματείο ΟΛΠ
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1964. Είναι διδάκτορας κοινωνικών επιστημών, με τομέα ενδιαφέροντος τη δράση των νέων κοινωνικών κινημάτων.

ΠΑΝΤΖΑΣ Γιώργος
Hθοποιός
Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Παγκράτι και την Καισαριανή. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και την Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου και εργάστηκε ως ηθοποιός.

ΡΙΣΜΑΟΥΪ-ΣΙΝΟΓΛΟΥ Νόρμα
Iδ. υπάλληλος, Παλαιστίνια
Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα από το 1991. Σπούδασε βιολόγος και βιοχημικός στο Πανεπιστήμιο του Μπείρ Ζεΐτ της κατεχόμενης Παλαιστίνης.

ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ Κώστας
Πανεπιστημιακός
Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στη Σορβόννη.

ΣΑΝΚΟ Καντίτζα
Μετανάστρια β' γενιάς, σπουδάστρια
Γεννήθηκε το 1985 στο Free Town της Σιέρα Λεόνε, ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 12 ετών, όπου ζει μέχρι τώρα.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗN ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ, ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΜΑΪΟΥ

Ο ΣΥΡΙΖΑ οργανώνει τη Δευτέρα 25η Μαΐου στις 20:00 στην Κεντρική Πλατεία Νέας Σμύρνης ανοικτή συγκέντρωση για τις ευρωεκλογές με θέμα:

«Αριστερά τώρα σε Ελλάδα και Ευρώπη, και τα κινήματα των πολιτών»

Ομιλητές
Νίκος Χουντής, επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ

Γιάννης Θεωνάς, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΡΙΖΑ Νέας Σμύρνης

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΥΡΙΖΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΜΑΗ

Τετάρτη 20 Μαη, 19.00

Δημοτικός Κινηματογράφος Καισαριανής "Αιολία"

Σολομωνίδου & Φιλαδελφείας

Θα χαιρετήσουν οι υποψήφιες του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ

Θα μιλήσει η υποψήφια ευρωβουλευτίνα Ελένη Σωτηρίου

Θα χαιρετίσει ο Αλέξης Τσίπρας

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ - ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 20.00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣYΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ οργανώνει την Πέμπτη 14 Μαΐου στις 19.00 στο ξενοδοχείο Athens Imperial (πλατεία Καραϊσκάκη) εκδήλωση με θέμα:

«Με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και τα κινήματα των πολιτών. Δράσεις και παρεμβάσεις για το περιβάλλον στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο»

Ομιλητές
Δημήτρης Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Μιχάλης Σκούλος, Πρόεδρος του Μεσογειακού Γραφείου Πληροφόρησης για το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την αειφόρο ανάπτυξη.

Συντονίζει η Χαρά Παπαϊωάννου μέλος της Κ.Π.Ε

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Ν.ΣΜΥΡΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ - ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 13 ΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ 20.00

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 13 ΜΑΙΟΥ 2009, στις 20.00

ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΟΜΙΛΗΤΕΣ:

- ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ

Δάσκαλος, Μέλος του Δ.Σ. της ΑΔΕΔΥ

- ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ

Φυσικός, Γ.Γ. του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Νέας Σμύρνης

- ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ

Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Δεκάδες δράσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το περιβάλλον το διήμερο 9-10 Μαΐου

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΜΑΙΟΥ, ΩΡΑ 12.30 Μ.Μ.,

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Το Σαββατοκύριακο 9 και 10 Μαΐου 2009, ο ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει διήμερο δράσεων για το περιβάλλον. Τοπικές επιτροπές, σε συνεργασία με τη Θεματική "Πόλη, Περιβάλλον, Οικολογία" του ΣΥΡΙΖΑ, θα διοργανώσουν δράσεις κάθε είδους: συγκεντρώσεις, εξορμήσεις, ακτιβισμούς, παραστάσεις, επαφές με φορείς και μέσα ενημέρωσης, συζητήσεις κ.λπ.

Στόχος είναι να αναδειχθούν, κατά τόπους και σε πανελλαδικό επίπεδο, τα κύρια περιβαλλοντικά προβλήματα και διεκδικήσεις, και οι αντίστοιχες θέσεις και προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια εποχή που πολύς λόγος γίνεται για το περιβάλλον και την «πράσινη» ανάπτυξη", θέτουμε στο επίκεντρο της πολιτικής παρέμβασης και της προεκλογικής μας καμπάνιας, τα ριζοσπαστικά οικολογικά αιτήματα και αναδεικνύουμε το συγκρουσιακό, πολιτικό χαρακτήρα των περιβαλλοντικών ζητημάτων.

Στην Αθήνα, η κεντρική δράση του διημέρου θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 9 Μάιου, στις 12.30’ στον Άγνωστο Στρατιώτη. Εκατοντάδες μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ θα «περικυκλώσουν» το κτίριο της Βουλής, ζητώντας να αλλάξει η πολιτική και να ληφθούν μέτρα για να αντιστραφεί η οικολογική κρίση. Στη συγκέντρωση θα παραβρεθεί oι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης και Ελένη Σωτηρίου.

Για τα ζητήματα προστασίας του Υμηττού και των νέων αυτοκινητοδρόμων, οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ Ανατολικών, Βορειοανατολικών και Νοτίων περιοχών της Αθήνας και οι οργανώσεις της Ανατολικής Αττικής, οργανώνουν δυο συγκεντρώσεις την Κυριακή 10 Μαΐου, στις 11.00 πμ, στο Σταυρό Αγ. Παρασκευής και στο στρατόπεδο ΣΑΚΕΤΑ (Βύρωνας). Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, στα διόδια Κορωπίου της Αττικής Οδού θα γίνει παρέμβαση ενημέρωσης με θέμα τον Υμηττό.

Την Κυριακή 9 Μαίου οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελευσίνα διοργανώνουν δράση ενημέρωσης για τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα της περιοχής στην κεντρική πλατεία της πόλης.

ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ , ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2009 - Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους

Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.

Την κρίση να πληρώσουν το κεφάλαιο και οι τραπεζίτες.

Με τους αγώνες μας θα ανατρέψουμε το νεοφιλελευθερισμό.

Ενωτικά και Αριστερά αλλάζουμε το τοπίο σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Πανευρωπαϊκή Αντίσταση στα σχέδια της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων.

Το μέλλον μας γράφεται στους δρόμους.

Η Πρωτομαγιά είναι παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων. Σφραγίστηκε με σκληρούς αγώνες και φόρο αίματος της εργατικής τάξης που ξεκίνησαν στο Σικάγο για το 8ωρο το 1886 και συνέχισαν να τη χαρακτηρίζουν από τότε σε όλους τους γιορτασμούς της.

Η φετινή Πρωτομαγιά γίνεται κάτω από το βάρος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Κάτω από την απειλή της φτώχειας, της ανεργίας, η οποία με βάση πλέον και τα επίσημα στοιχεία έχει πάρει και στη χώρα μας δραματικές διαστάσεις, της καταστολής, της καταπάτησης όλων των δικαιωμάτων –εργασιακών και δημοκρατικών– για όλους τους εργαζόμενους. Εργαζόμενοι/ες, νέοι/ες, μετανάστες/τριες, είναι στο στόχαστρο των επιχειρήσεων και των κυβερνήσεων σε όλο τον πλανήτη.

Κυβέρνηση, τραπεζίτες και επιχειρήσεις με την ανοικτή στήριξη και την προτροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και με την ουσιαστική συμφωνία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, προετοιμάζουν το έδαφος για μαζικές απολύσεις και ακόμη πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας εδώ και πολύ καιρό. Ήδη πολλά εργοστάσια κλείνουν και πετούν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ άλλα τους θέτουν σε διαθεσιμότητα με τον εκβιασμό του κλεισίματος. Την ίδια στιγμή, όπως ξεκάθαρα φαίνεται στην περιπτώσεις των 28 δις ευρώ στις τράπεζες, του Ομίλου Λαναρά αλλά και από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ για την δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, η κυβέρνηση συνεχίζει να χρηματοδοτεί τις επιχειρήσεις και τους τραπεζίτες με τεράστια ποσά, ενώ φορτώνει τους εργαζόμενους με όλο και πιο σκληρά μέτρα.

Στην ίδια γραμμή κινούνται όλες οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται σε όλη την Ευρώπη, ενώ δωρίζονται τεράστια ποσά σε τραπεζίτες και βιομήχανους για να ξεπεράσουν την κρίση. Το θράσος των εργοδοτών (Μίχαλου, Μυλωνά, προέδρου του ΣΕΒ κλπ) να ζητάνε ή και να εφαρμόζουν βδομάδα τριών εργάσιμων ημερών ή λιγότερες ώρες εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών είναι ακριβώς το ίδιο με το θράσος των ανταγωνιστών τους σε όλη την Ευρώπη, που μαζί με την Ευρωπαίκή Επιτροπή ζητάνε ακριβώς το ίδιο ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, εθνικότητα και θρησκεία.

Ταυτόχρονα από τον ΛΑ.Ο.Σ. και τον Ν. Κακλαμάνη, απ' τη ΝΔ μέχρι τον Πάγκαλο, προσπαθούν να μας «ποτίσουν» με τη χυδαία αντεργατική προπαγάνδα τους, ώστε να είμαστε διασπασμένοι και πιο αδύναμοι απέναντί τους. Η κυβέρνηση με την ανοχή ή και τη στήριξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για να κάμψει ή να προλάβει τις αντιστάσεις των εργαζομένων και της νεολαίας, εντείνει τα μέτρα καταστολής (κάμερες παντού, παρακολουθήσεις, αστυνομοκρατία, κλίμα για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου κλπ).

Οι ηγεσίες των συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν θέλουν και δεν μπορούν να ηγηθούν της εργατικής αντεπίθεσης παρά τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους λόγω των οικονομικών δυσκολιών τους και την ανασφάλειας την οποία καθημερινά βιώνουν. Ο «διάλογος» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ «για να μπει μπλόκο στην ανεργία», τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι σε μεγάλη ταξική σύγκρουση μαζί του επειδή οι επιχειρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση απολύουν μαζικά εργαζόμενους, είναι απαράδεκτος και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Η άρνησή της, να οργανώσει την κλιμάκωση και το συντονισμό οποιουδήποτε αγώνα, να στηρίξει το κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την εξέγερση της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη, είναι απαράδεκτη.

Χέρι βοηθείας στη συμβιβαστική πολιτική των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα δίνει η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ με την απομονωτική και διασπαστική τους τακτική. Είναι σαφές ότι τόσο το πρόγραμμα των εργατικών αιτημάτων όσο και οι μορφές πάλης για τη διεκδίκησή του, πρέπει να προκύψουν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τη δράση τους και από την πίεση που θα ασκήσουν οι αγωνιστές της βάσης του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.

Το σύνθημα «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας», που το βλέπουμε σε όλες τις διαδηλώσεις και σε όλες τις γλώσσες παγκόσμια, ας είναι και στη δική μας Πρωτομαγιά η αρχή της απάντησης στη βαρβαρότητα και την εξαθλίωση που θέλει να μας επιβάλει ο καπιταλισμός. Ας είναι η συνέχεια της πανεργατικής απεργίας της 2 Απρίλη για να υποχρεώσουμε τις ηγεσίες των συνδικάτων να παλέψουν μαζί με όλους και όλες μας για να μην περάσουν τα σχέδια και τα νομοσχέδια της ΝΔ – και της όποιας κυβέρνησης του κεφαλαίου ακολουθήσει.

Για να παρθούν μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, αποτροπής των απολύσεων και προστασίας των ανέργων. Για να μην περάσει το αντεργατικό μέτρο της μείωσης των ημερών ή ωρών εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών, Για το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών. Για να δοθούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας. Για κατώτερο μισθό 1300 ευρώ και κατώτατη σύναξη στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Για την κατάργηση των υπεργολαβιών και όλων των επισφαλών και ελαστικών μορφών απασχόλησης. Για πλήρη, σταθερή και ποιοτική εργασία για όλους. Για την αύξηση των δημόσιων δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια και το περιβάλλον και για την άμεση προώθηση 100.000 προσλήψεων ανέργων σε αυτούς τους τομείς. Για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών, δημοκρατικών και συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Σ' αυτή τη μάχη δεν είμαστε μόνοι. Ένα πολύ σημαντικό κύμα αγώνων σαρώνει την Ευρώπη. Στις απεργίες και τις διαδηλώσεις στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Αγγλία κλπ. εμφανίζονται οι καλύτεροί μας σύμμαχοι. Αυτή την επιστροφή σε μια διεθνιστική πολιτική ενοποίησης των αγώνων και των αιτημάτων σε ευρωπαϊκό και πλανητικό επίπεδο επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό η ουσιαστική στήριξη και ενίσχυσή του ΣΥΡΙΖΑ από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους τους ανέργους και τη νεολαία στις προσεχείς εκλογές ευρωεκλογές θα σημαίνει ενίσχυση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων τους.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση και αναβάθμιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να μην πληρώσουν αυτοί τα βάρη της οικονομικής κρίσης, για την ήττα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, για το σοσιαλισμό και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο συνεχίζεται.

Όλοι στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις των Εργατικών Κέντρων
Αθήνα: κεντρική συγκέντρωση Πλατεία Κλαυθμώνος 10.30πμ
Προσυγκέντρωση Δικτύου συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ: Γωνία Χαλκοκονδύλη και Πατησίων στις 10.30πμ

2η Πανελλαδική Σύσκεψη ΣΥΡΙΖΑ, 10-11-12 Απριλίου

Πορεία στα γραφεία του ΣΕΒ την Πέμπτη 9/3

Την κρίση να πληρώσουν τραπεζίτες και βιομήχανοι!

Το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή: κάποιος πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης. Κι ως εκ θαύματος….αυτή είναι η κοινωνία. Πάγωμα των μισθών και ανεργία κι η ακρίβεια καλά κρατεί. Αυτοί που τόσα χρόνια πλουτίζουν σε βάρος μας, έχουν το θράσος να ζητάνε κι άλλα. Οι μεγάλοι της γης που συναντήθηκαν αυτές τις μέρες στο Στρασβούργο «απαντάνε» στην κρίση με τα ίδια μέτρα που δημιούργησαν την κρίση, με την ενίσχυση τραπεζών και επιχειρήσεων. Στο αυτό το μοτίβο, οι δικές μας τράπεζες ενισχύονται με 28 δις από το κράτος, οι μεγαλέμποροι αφήνονται ανενόχλητοι να θησαυρίζουν, ο Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) πιέζει και άλλο τους εργαζόμενους για να μη θιγούν τα κέρδη του. Η κρίση είναι δικιά τους. Αυτοί τη δημιούργησαν, αυτοί να την πληρώσουν! Όπως ποτέ δε μας μοίρασαν τα κέρδη τους έτσι και εμείς δε θα φορτωθούμε τις ζημιές τους.

Την Πέμπτη 9/3 -έναρξη του εορταστικού (!) ωραρίου- οι Επιτροπές ΑΚΡΙΒΕΙΑ-STOP! συγκεντρώνονται στο σταθμό Μοναστηράκι στις 6 το απόγευμα. Ζωντανεύουμε την πεθαμένη αγορά και καταλήγουμε με πορεία στα γραφεία του ΣΕΒ και της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.

Εργατική Αντεπίθεση! Απεργιακή συγκέντρωση την Πέμπτη, στις 10.00 στο Πεδίον του Άρεως

Γενική Συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Νέας Σμύρνης αυτή την Τετάρτη

Πρόσκληση

Μπροστά στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.που θα πραγματοποιηθεί 10-11-12 Απρίλη στην Αθήνα με θέματα το Πρόγραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τις Ευρωεκλογές, η Γραμματεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Νέας Σμύρνης προσκαλεί όλους και όλες σε Ανοιχτή Γενική Συνέλευση – Συζήτηση την Τετάρτη, 1η Απριλίου, και ώρα 19.30, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου (κεντρική πλατεία, πάνω από τα Goody's - 3ος όροφος).

Εισηγητές: Νάντια Βαλαβάνη, Ρούντι Ρινάλντι

Η Γραμματεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Νέας Σμύρνης

10 με 12 Απριλίου 2009 η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

10-12/4 Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ
-------------------------------------------------

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Σχέδιο της Γραμματείας για την Πανελλαδική Σύσκεψη
-----------------------------------------

ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Πρόσκληση - Συνεστίαση ΣΥΡΙΖΑ Νέας Σμύρνης

Πρόσκληση

Το Σάββατο βράδυ 21 Μάρτη, ο ΣΥΡΙΖΑ Νέας Σμύρνης προσκαλεί τους φίλους και τις φίλες του σε γλέντι, στην ταβέρνα "Θόδωρος" (Αχιλλέως 107, Π. Φάληρο).

Φαί - κρασί χύμα - ζωντανή ορχήστρα, όλα στην τιμή των 15 / 25 ευρώ.

Ελάτε να γνωριστούμε, να συζητήσουμε και να διασκεδάσουμε.

Άρθρο του Αλέξανδρου Μπίστη για την επίθεση στο Στέκι Μεταναστών

Οχι στην ωμή βία!
Τη δική μου τη θέλω σενιάν...

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΠΙΣΤΗ*

Επίθεση στο Στέκι Μεταναστών, με χειροβομβίδα... (!) Δεν πάει καλά ο κόσμος. Στην καρδιά των Εξαρχείων. Με εκατοντάδες άτομα στη γύρω περιοχή. Και καμιά σαρανταριά άτομα μέσα στο Στέκι. Δεν το χωρά ο νους, κι όμως: κάποιοι είχαν το θράσος να περάσουν από τον πεζόδρομο της Τσαμαδού, να πετάξουν χειροβομβίδα (!) και να φύγουν με αυτοκίνητο με «ακαταχώριστες» πινακίδες. Αλλά από πού αντλούν αυτό το θράσος;

Το διπλό τζάμι του Στεκιού άντεξε: η χειροβομβίδα (!) δεν μπήκε στο κτίριο και εξερράγη απ' έξω. Αποτέλεσμα: μια κατεστραμμένη ζαρντινιέρα και μερικές τζαμαρίες. Χάρη στο διπλό τζάμι. Χωρίς αυτό; Δεν θέλω να το σκέφτομαι! Αντιδράσεις; Πλην του ΣΥΡΙΖΑ που καταδίκασε αμέσως, κυβέρνηση, πολιτικός κόσμος (πέρα από κάτι που ψέλλισε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ), αστυνομία, τηλεοράσεις (πλην ALTER και ΣΚΑΪ): σιγή ιχθύος.

Την επόμενη μέρα, μετά την πορεία αλληλεγγύης προς το Στέκι, κάποιοι «αναρχικοί» επιτέθηκαν στο κτίριο της «Απογευματινής» με λοστούς. Αποτέλεσμα: 15 αυτοκίνητα σπασμένα. Αντιδράσεις; Σύμπας ο πολιτικός κόσμος και τα media καταδίκασαν μετά βδελυγμίας «την τρομοκρατική επίθεση κατά της ελευθερίας του Τύπου».

Να από πού αντλούν το θράσος.

Στην πρώτη περίπτωση, από τύχη, δεν θρηνήσαμε 20 (και βάλε...) νεκρούς μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Στη δεύτερη θρηνήσαμε 15 αυτοκίνητα. Τι μήνυμα στέλνει η «συντεταγμένη πολιτεία» προς τους «υπηκόους» της όταν «θάβει» φασιστικής έμπνευσης επιθέσεις με στόχο την αφαίρεση ανθρώπινων ζωών στο σωρό, αλλά βγαίνει στα κεραμίδια για τον «τρόμο» που προκαλεί η καταστροφή 15 αυτοκινήτων;

Προς τους φασίστες: «Βαράτε ελεύθερα, δεν ασχολείται κανείς με το τι κάνετε».

Προς τους «αναρχικούς»: «Δεν υπάρχει κράτος, πάρτε τον νόμο στα χέρια σας».

Η επίθεση στα αυτοκίνητα ονομάζεται «ωμή βία» και καταδικάζεται. Η επίθεση σε ανθρώπους δεν είναι ωμή, (θα μπορούσε να) έχει το αιματάκι της: είναι... σενιάν, άρα αποδεκτή.Προφανής στόχος: η τρομοκράτηση των πολιτών, η στοχοποίηση των χώρων που αντιστέκονται, αντιδρούν και αμφισβητούν. Η επίθεση στο Στέκι αποτελεί τη μαζικότερη δολοφονική απόπειρα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, κι όμως πέρασε στα ψιλά. Η κλιμάκωση της έντασης και η απόλυτη ατιμωρησία οδηγούν στην ασυδοσία και, εξ αντανακλάσεως, στην αυτοδικία, πρακτικές απαράδεκτες και επικίνδυνες για τη Δημοκρατία. Και η ευθύνη της κυβέρνησης είναι τεράστια. Η στάση της την καθιστά ηθικό αυτουργό όλων των επόμενων (αιματηρών ή μη) επιθέσεων, οι οποίες είτε είναι προβοκάτσιες παρακρατικών μηχανισμών είτε δεν είναι, τελικά και ουσιαστικά είναι προβοκάτσιες!

Είναι προβοκάτσιες ενάντια στην Αριστερά, ενάντια στο μαζικό κίνημα, ενάντια στον κόσμο που είναι στους δρόμους και αγωνίζεται για την επιβίωση και την αξιοπρέπειά του. Αυτός ο κόσμος θα φωνάξει ένα τεράστιο ΟΧΙ στον φασισμό, όχι στη στρατηγική της έντασης, όχι στην ασυδοσία παρακρατικών, ακροδεξιών και φασιστοειδών μηχανισμών.

*Ο Αλέξανδρος Μπίστης είναι μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού και δραστηριοποιείται στην Τοπική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ της Νέας Σμύρνης. Ήταν ομιλητής στο Στέκι την ώρα της επίθεσης. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία, 5/3/2009.

8 ΜΑΡΤΗ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Ολοήμερη γιορτή τη Δευτέρα στην πλατεία Νέας Σμύρνης

Ο "Ελεύθερος Γαλαξίας" μας προσκαλεί σε μια ανοιχτή, ολοήμερη γιορτή, αύριο Δευτέρα στις 12.00, στην πλατεία Νέας Σμύρνης. Όλοι και όλες να είμαστε εκεί, με ό,τι μπορεί να προσφέρει ο καθένας και με διάθεση για παιχνίδι.

http://eleftherosgalaxias.blogspot.com/

Δολοφονική επίθεση στο Στέκι Μεταναστών - Ούτε βήμα πίσω

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ

Με αφορμή τη χθεσινή δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στο στέκι μεταναστών στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια, το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Καταδικάζουμε την φασιστικού τύπου δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στο στέκι μεταναστών στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια. Είναι προφανές ότι οι δράστες της επίθεσης είχαν σκοπό να προκαλέσουν θύματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίθεση έγινε γύρω στις 10 το βράδυ της Τρίτης κι ενώ το στέκι ήταν γεμάτο από κόσμο.
Τέτοιου είδους εγκληματικές ενέργειες σκορπούν τον τρόμο κι έχουν σαν σκοπό να εκφοβίσουν κάθε δύναμη που αμφισβητεί, αντιστέκεται και κινητοποιείται. Το κίνημα της νεολαίας, οι εργαζόμενοι, οι κοινωνικά αδύνατοι, δεν θα κάνουν ούτε βήμα πίσω.
To Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ

-----

Δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών

Χτες το βράδυ 24/2/09 στις 10:05 «άγνωστοι» πέταξαν χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών που βρίσκεται στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια (στον ίδιο χώρο στεγάζονται και τα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα). Εκείνη την ώρα το Στέκι ήταν γεμάτο κόσμο μιας και είχε ανοιχτή εκδήλωση ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης και συνεδρίαζε το συντονιστικό της οργάνωσης μας. Η επίθεση δεν είχε θύματα από καθαρή τύχη δεδομένου ότι η χειροβομβίδα δεν μπόρεσε να σπάσει το διπλό τζάμι του παραθύρου, έκανε γκελ, και τελικά έσκασε στη ζαρντινιέρα που βρίσκεται μπροστά στο κτίριο.Η χτεσινή φασιστική παρακρατική δολοφονική επίθεση εντάσσεται στη γενική προσπάθεια καθεστωτικής αντεπίθεσης μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Όλο το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε την όξυνση της κρατικής και παρακρατικής βίας καθώς και μια εκστρατεία μαύρης προπαγάνδας ενάντια στους χώρους αντίστασης («η άκρα Αριστερά είναι υπεύθυνη για τη βία»). Οι «άγνωστοι» που πέταξαν τη χειροβομβίδα δεν στρέφονται μόνο εναντίον μας, αλλά ενάντια συνολικά στο ανταγωνιστικό κίνημα, σε όσους και όσες εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη, σε όσες και όσους αρνούνται έμπρακτα τη δικτατορία των αγορών και τη «δημοκρατία» του ροπάλου. Είναι μάλλον περιττό να πούμε ότι δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω, είναι μάλλον περιττό να δηλώσουμε ότι το παρακράτος θα πάρει την απάντηση που του αξίζει

Αθήνα 25 Φεβρουαρίου 2009

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

-----

Καταγγελία

Η ΚΟΕ καταγγέλλει τη δολοφονική επίθεση που έγινε χτες βράδυ με χειροβομβίδα αμυντικού τύπου ενάντια στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια. Αυτοί που οργάνωσαν και εκτέλεσαν την επιχείρηση αυτή ήθελαν να υπάρχουν νεκροί και είναι από τύχη και συμπτώσεις που η χειροβομβίδα δεν έσκασε μέσα στο Στέκι όπου βρίσκονταν περίπου 40 προοδευτικοί άνθρωποι οι οποίοι έπαιρναν μέρος σε συζητήσεις και μαθήματα.

Είναι φανερό πως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη επιχειρείται να καλλιεργηθεί ένα κλίμα έντασης, κλιμάκωσης της καταστολής, διάδοσης του φόβου και του τρόμου, ενώ παράλληλα διάφορες δυνάμεις του κινήματος στοχοποιούνται σαν το πολιτικό προκάλυμμα της τρομοκρατίας, η Αριστερά στο σύνολό της καταγγέλλεται σαν ένα από τα δύο «άκρα» που απειλούν την έννομο τάξη και τη δημοκρατία, τα Εξάρχεια βάλλονται ως κράτος εν κράττει κλπ.

Είναι φανερό πως μια τέτοια εκδοχή κοινωνικού και πολιτικού σκηνικού εξυπηρετεί τους διαχειριστές της κρίσης και αποσκοπεί στο να παγώσουν οι αντιστάσεις, κυρίως να αποκοπούν από τον πλατύ κόσμο που πλήττεται από τα μέτρα ανεργίας και λιτότητας. Οι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί που έχουν ενεργοποιηθεί για να στηθεί αυτό το σκηνικό χρησιμοποιούν όλα τα μέσα από την απροκάλυπτη προβοκάτσια έως και τις δολοφονικές επιθέσεις.

Η πυκνότητα τέτοιων γεγονότων, μετά τον Δεκέμβρη, αποκαλύπτει ότι αυτά δεν είναι τυχαία και ότι κάποιοι εξυπηρετούνται από αυτά. Η φυγή προς τη μεγαλύτερη καταστολή και τον εκφασισμό, η επιβολή καταστάσεων έκτακτων μέτρων –οικονομικών και πολιτικών– χρειάζονται για να εφαρμοστούν μια λείανση ή και κάποια τρανταχτά προσχήματα. Αλήθεια, τι θα γινόταν αν είχαμε νεκρούς από την επίθεση με χειροβομβίδα;

Οι ευθύνες της κυβέρνησης και των μηχανισμών που αυτή διευθύνει είναι τεράστιες. Ο εκτραχηλισμός που ζούμε τους τελευταίους μήνες δεν είναι άσχετος από την απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία. Έχουμε την πιο κυνική, την πιο επικίνδυνη και μαζί την πιο ανίκανη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος και όσο πιο γρήγορα φύγει, τόσο λιγότερη ζημιά θα προξενηθεί σε όλα τα επίπεδα. Για να ανοίξει ο δρόμος σε μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική αλλαγή.

-Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους συντρόφους του Στεκιού Μεταναστών και του Δικτύου

-Μαζικός αγώνας ενάντια στην καταστολή και την πολιτική τρόμου που θέλουν να επιβάλουν οι διαχειριστές της κρίσης

-Επαγρύπνηση και μαζική απάντηση σε κάθε πρόκληση-προβοκάτσια

-Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους

25/2/2009

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας

-----

Η επίθεση στο Στέκι Μεταναστών είναι επίθεση σε εμάς

Καταδικάζουμε τη δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα χτες το βράδυ στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, μια επίθεση που από τύχη και μόνο δεν οδήγησε σε δεκάδες θύματα.
Τέτοιες φασιστικές επιθέσεις, που θυμίζουν πρακτικές παρακράτους, εντάσσονται σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των αγωνιστών και των κοινωνικών κινημάτων στο σύνολό τους . Τέτοιες φασιστικές επιθέσεις στρέφονται ενάντια σε όλους και σε όλες μας, όσους και όσες αγωνιζόμαστε ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας.
Δεν φοβόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε, δεν υποχωρούμε από τους αγώνες που θα δώσουμε όλο το επόμενο διάστημα μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

15 ΣΗΜΕΙΑ - ΑΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΠΑΛΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η εφαρμογή της περίφημης «ελεύθερης αγοράς» και του νεοφιλελευθερισμού, τα τελευταία 30 χρόνια, έδειξαν τις πραγματικές τους συνέπειες στην κοινωνία και το περιβάλλον.

Ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη βρέθηκαν τρομαχτικά ωφελημένοι, έχοντας συσσωρεύσει αμύθητα πλούτη, εις βάρος της ζωής, των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών σχέσεων, της κοινωνικής ασφάλισης, της υγείας, της παιδείας, των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων.

Όλοι εμείς που δεν έχουμε άλλο μέσο για να ζήσουμε εκτός από την εργατική μας δύναμη, δεχόμαστε μια άνευ προηγουμένου επίθεση: πόλεμοι απίστευτης αγριότητας, δολοφονικές επιθέσεις στη νεολαία και στο συνδικαλισμένο εργατικό κίνημα, εξαθλίωση των μικρών αγροτών, κατάργηση κάθε «κεκτημένου» των εργαζομένων και ασυδοσία των μεγαλο-επιχειρηματιών, κλοπή της δημόσιας περιουσίας και παραχώρηση και της τελευταίας σπιθαμής ελεύθερου χώρου στο μεγάλο κεφάλαιο.

Σε αυτό το σκηνικό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απαντήσεις!

Στηρίζουμε σταθερά την οργανωμένη και συντεταγμένη αντίσταση του νεολαιίστικου και εργατικού κινήματος. Καλούμε όλες τις αριστερές δυνάμεις, όλους τους ανθρώπους που θέλουν να αντιδράσουν αποτελεσματικά απέναντι σε αυτό το σύστημα, να δράσουμε από κοινού. Προτείνουμε αρχικά και συμπυκνωμένα 15 σημεία – στόχους πάλης και όχι προτάσεις «διαχείρισης» του αδίστακτου, άδικου και αδηφάγου συστήματος που άλλοι κατασκεύασαν και φόρτωσαν στην πλάτη μας.

Σας καλούμε να συζητήσουμε τα 15 σημεία - αμέσους στόχους πάλης του ΣΥΡΙΖΑ. Επικοινωνήστε με την τοπική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Σμύρνη (syriza.ns@gmail.com), είμαστε όλοι απαραίτητοι!

H παρέμβασή σας θα συνεισφέρει ουσιαστικά και στη διαδικασία συνδιαμόρφωσης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ξεκινήσει και θα παρουσιαστεί στη 2η Πανελλαδική Σύσκεψη, στις αρχές Απρίλη 2009.

Πρόσκληση και Ανακοίνωση από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΙ (ΔΕΝ) ΠΗΡΑΝ ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΥ 3727/08

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων σας καλεί σε εκδήλωση που θα πραγματοποιήσει την Τρίτη 24/2 στις 6.30, στην αίθουσα του Συλλόγου Υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας, Σίνα 16.

-----

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ελληνικές φυλακές 3 μήνες μετά την εξέγερση 10.000 κρατουμένων

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Εμπαιγμός είναι η απάντηση του υπουργείου δικαιοσύνης και της κυβέρνησης στον αγώνα 10.000 κρατούμενων που συμμετείχαν με απεργία πείνας και αποχή συσσιτίου στην εξέγερση του περασμένου Νοέμβρη ενάντια στη βαρβαρότητα του σωφρονιστικού συστήματος. Έναν αγώνα που διεξήγαγαν οι κρατούμενοι με σοβαρότητα και υπευθυνότητα ξεκινώντας από την καταγραφή των απάνθρωπων συνθηκών, την πρόταση μέτρων για την επίλυσή τους και την υποβολή τους στο υπουργείο δικαιοσύνης τον περασμένο Οκτώβριο. Ποιές ήταν οι ενέργειες του υπουργείου μέχρι την έναρξη της αποχής συσσιτίου στις 4 Νοέμβρη; Καμία! Με την κορύφωση των κινητοποιήσεων στις φυλακές και τη συμπαράσταση της κοινωνίας, το υπουργείο δικαιοσύνης δεσμεύεται ότι θα αντιμετωπίσει κάποια από τα αιτήματα των κρατουμένων άμεσα και κάποια άλλα που χρειάζονταν μεγαλύτερη προετοιμασία σε δεύτερη φάση. Ένα άμεσο μέτρο ήταν η αποσυμφόρηση των φυλακών. Το υπουργείο στις 19/11/2008 δηλώνει: "Δρομολογείται μια νέα συστηματική πολιτική για την αισθητή αποσυμφόρηση των φυλακών και την καλύτερη διαβίωση των κρατουμένων και αριθμητικά και ποιοτικά". Δεσμεύεται δε ότι με τις νέες διατάξεις που προωθεί τότε θα αποφυλακίζονταν 3.500 κρατούμενοι μέχρι τα Χριστούγεννα. Αποτέλεσμα: σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου στις 29-12-08 είχαν αποφυλακιστεί μόνο 370 κρατούμενοι!

Με βάση δε τα νέα μέτρα που επρόκειτο να λάβει θα αποφυλακίζονταν άλλοι 2.500 μέχρι το Μάρτιο του 2009. Στις 26/1 ο νέος υπουργός δικαιοσύνης δηλώνει ότι μέχρι 14/1 αποφυλακίστηκαν άλλοι 219. Δηλώνει δε ότι οι ευεργετικές διατάξεις αφορούν μεγάλο, αλλά δύσκολο να προσδιοριστεί, αριθμό κρατουμένων. Όσο για το χρόνο εφαρμογής του μέτρου, "ανακαλύπτει" ότι υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες οι οποίες καθιστούν το χρόνο εφαρμογής κι αυτόν απροσδιόριστο (μολονότι οι νόμιμες διαδικασίες είναι λογικά προβλέψιμες).

Προφανώς η αλλαγή προσωπικού στο υπουργείο δικαιοσύνης δεν είναι άλλοθι για τη μη λειτουργία των θεσμών. Μία κυβέρνηση - ένα υπουργείο δικαιοσύνης - δύο υπουργοί, ο πρώτος να τα καταφέρνει στην άθροιση, ο δεύτερος όχι και τόσο, ενώ κανένας να μην εγγυάται δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους πολίτες.

Πριν 3 μήνες, στις 19 Νοεμβρίου, το υπουργείο υπό την πίεση της εξέγερσης δηλώνει: "Δημιουργείται ένα γενικό κλίμα επιείκειας και κατανόησης τόσο ανάμεσα στην κοινωνία, όσο και στη Δικαιοσύνη και στις διοικήσεις των φυλακών".

Σήμερα το υπουργείο μόνο που δεν μας παροτρύνει να κλείσουμε θέσεις στο νέο του επίτευγμα: "Με την ολοκλήρωση των νέων καταστημάτων Κράτησης μέσα στα επόμενα τρία περίπου χρόνια θα επιτευχθεί διπλασιασμός στη χωρητικότητα των φυλακών από 5500 που ήταν το 2004 σε πάνω από 11000 θέσεις κρατουμένων".

Προφανώς ένας αγώνας για την αξιοπρέπεια δεν λήγει με εμπαιγμό. Στα υπουργεία μπορεί να υπάρχει ασυνέχεια, στην κοινωνία όχι.

Πρόσκληση από τον ΣΥΡΙΖΑ Ιταλίας και την Οργάνωση Bellaciao

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ Η BELLACIAO σας προσκαλούν στην εκδήλωση-συζήτηση με θέμα:

Ιταλία: Πολιτική κατάσταση, κινήματα και Ιταλική Αριστερά

Τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009, στις 20:30,
Σίνα 16, στο Σ.Υ.Τ.Ε (Σύλλογος Υπαλλήλων τράπεζας Ελλάδος)

Θα μιλήσουν:

Anna Pizzo, μέλος διαφόρων κινημάτων και της Σ.Ε. του περιοδικού Carta

Giorgio Fiaschini, αντινομάρχης της Σιένα, μέλος του PDCI (Ιταλοί Κομμουνιστές)

Francesco Andreini, δημοτικός σύμβουλος της Σιένα, μέλος της Rifondazione Comunista.

Θα χαιρετήσουν:

Πέτρος Κακολύρης, εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ιταλίας

Εκπρόσωπος της Βellaciao (δεν έχει ορισθεί ακόμα)

Για την εξέγερση του Δεκέμβρη - Προβολή ντοκιμαντέρ στην Καλλιθέα

Σας καλούμε στην προβολή του ντοκιμαντέρ "Οι μέρες του Αλέξη, παράθυρο στο μέλλον", την Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου, στις 18.30, στο μουσικό καφενείο Τρυποκάρυδος, Σαπφούς 115, Καλλιθέα.

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος (Καλλιθέας-Νέας Σμύρνης)

Τάκη Μαστρογιαννόπουλου: "Για μια άλλη Ευρώπη - Για ένα θεμελειακά νέο δημιούργημα στην Ευρώπη"

Η επιτροπή για την Ευρώπη έχει ήδη ξεκινήσει την επεξεργασία θέσεων για την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στον ειδικό χώρο που δημιουργήθηκε στην ιστοσελίδα, τα μέλη, οι φίλοι και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να δημοσιοποιήσουν τις απόψεις τους, τις παρατηρήσεις τους, τις προτάσεις ή τις σκέψεις τους. Σήμερα αναδημοσιεύουμε την παρέμβαση του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου

Blog "Ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ"

-----

Για μια άλλη Ευρώπη. Για ένα θεμελειακά νέο δημιούργημα στην Ευρώπη

του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου,

μέλους της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ

«Είμαστε πεπεισμένοι…ότι το σοσιαλιστικό κράτος
δεν μπορεί να ενσαρκωθεί στους θεσμούς του
καπιταλιστικού κράτους. Αλλά ότι είναι βασικά ένα
νέο δημιούργημα σε σχέση με αυτούς τους θεσμούς...».
(Α. Γκράμσι : Η κατάκτηση του κράτους)

Οικονομική άνοδος και πρώτη φάση ενοποίησης
Με τη συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας στη Ρώμη, στα 1957, οι κύριες καπιταλιστικές δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης επιχείρησαν, μέσα σε ένα φόντο ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης, να συγκεντρώσουν τους πόρους και τις οικονομίες τους για να αντιμετωπίσουν την οικονομική, πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική αδυναμία της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, να αποφύγουν τις κοινωνικές αναταραχές και τις απειλές ενός ισχυρού εργατικού κινήματος, που εμφανίζονταν δυναμικά στην Ιταλία, τη Γαλλία, τα Βαλκάνια και την ανατολική Ευρώπη - τέλος να ξεπεράσουν τις αντιφάσεις του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Τη σύγχρονη περίοδο - περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ανθρώπινη ιστορία - οι παραγωγικές δυνάμεις έχουν ουσιαστικά και αμετάκλητα αναπτυχθεί σε δυσαναλογία με τα πλαίσια του εθνικού κράτους και έχουν πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Από την άποψη αυτή η τάση για οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης αντιπροσωπεύει τις ανάγκες των επιμέρους εθνικών οικονομιών να ξεπεράσουν τους φραγμούς των τελωνειακών και κρατικών συνόρων. Οι επιχειρηματίες σ' ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι - στην ουσία τα μεγάλα υπερεθνικά μονοπώλια - συμπεριφέρονται εδώ και δεκαετίες όπως ο Μαρξ είχε προβλέψει στο «Κεφάλαιο».

Οι συνθήκες που υπογράφονται, από την ιδρυτική διακήρυξη του 1957 μέχρι αυτές του Μάαστριχτ και του συνόλου των συνθηκών που διέπουν την οργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελούν το θεσμικό πλαίσιο της διαδικασίας, συγκεντροποίησης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Το γεγονός ότι η συγκρότηση της «ενιαίας Ευρώπης» γίνεται από τα «πάνω», και σε καπιταλιστική βάση, αποκαλύπτει απλά την αδυναμία των νέων κοινωνικών δυνάμεων να εκπληρώσουν τον ιστορικό τους ρόλο: ν' απαλλάξουν την ανθρωπότητα από την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και το εθνικό κράτος.

Στην ιστορία έχει συμβεί περισσότερο από μία φορά, όταν οι νέες κοινωνικές δυνάμεις δεν είναι αρκετά ισχυρές ή ώριμες για να λύσουν έγκαιρα τα ιστορικά καθήκοντα που έχουν ωριμάσει, τότε αναλαμβάνουν τη λύση των προβλημάτων αυτών οι συντηρητικές δυνάμεις του παρελθόντος. Στη Γερμανία ο Βίσμαρκ και οι γαιοκτήμονες «γιούνγκερς» ενοποίησαν - έπειτα από την αποτυχία της δημοκρατικής επανάστασης του 1848 - τα επιμέρους γερμανικά κρατίδια σ' ένα ενιαίο κράτος και από την άποψη αυτή επετέλεσαν ένα καθήκον που η ιστορία είχε αναθέσει στη βιομηχανική αστική τάξη. Στην Ιαπωνία, στα 1868, η από τα πάνω επανάσταση της «Αυτοκρατορικής Παλινόρθωσης», μια παραμορφωμένη αστική επανάσταση, ανατρέποντας το παμπάλαιο καθεστώς και τις καθυστερημένες δομές, συνετέλεσε στην επικράτηση των καπιταλιστικών σχέσεων στα ιαπωνικά νησιά.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η τάση για ενοποίηση της Ευρώπης μέσα από την άρση των εθνικών συνόρων - ένα ιστορικό καθήκον των δυνάμεων της εργασίας - εκφράζεται στρεβλά, μέσα από αντιφάσεις και υποχωρήσεις, από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Ο καπιταλισμός, από την ίδια τη λογική της ανάπτυξης του δεν μπορεί πλέον να υπάρχει σε μια μόνο χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις επικράτησε η τάση για συσπείρωση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, σε βάρος των αστικών τμημάτων που επέμεναν στην εθνική ιδιοκτησία του κεφαλαίου.

Στην ουσία, την πρώτη μεταπολεμική περίοδο η εξαντλημένη από τον πόλεμο ευρωπαϊκή αστική τάξη, ευρισκόμενη ήδη υπό την στρατιωτική αλλά και οικονομική κηδεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών, μέσω των τεράστιων ποσών του «Σχεδίου Μάρσαλ» προσανατολίστηκε - ιδιαίτερα οι κυρίαρχες δυνάμεις στη Γαλλία και τη Γερμανία - στην ενοποίηση της κυριολεκτικά κατεστραμμένης, διαιρεμένης και αδύναμης, τότε, καπιταλιστικής Ευρώπης, ώστε να αντιμετωπιστεί η οικονομική παντοδυναμία των ΗΠΑ αλλά και το ισχυρό και μαχητικό εργατικό κίνημα.

Η πρώτη φάση της ευρωπαϊκής ενοποίησης σφραγίστηκε από την οικονομική άνοδο της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Για μια περίοδο 30 και πάνω χρόνων μετά το τέλος του πολέμου, ο παγκόσμιος καπιταλισμός γνώρισε μια πρωτοφανή, με αστικούς όρους, περίοδο οικονομικής ανάπτυξης, κύρια στις ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες και μερικά στον υπανάπτυκτο κόσμο. Η παραγωγή αναπτύχθηκε μ' ένα ρυθμό από τους μεγαλύτερους στην ιστορία. Οι παραγωγικές δυνάμεις, που αναπτύχθηκαν μετά τις καταστροφές του πολέμου, ήταν πολύ περισσότερες από αυτές που είχαν δημιουργηθεί σ' ολόκληρη την προηγούμενη ιστορία της ανθρωπότητας!

Στην ουσία, η παρατεταμένη ανοδική εξέλιξη που είχαμε στην πρώτη φάση της μεταπολεμικής περιόδου στηρίχθηκε σε μια σειρά παράγοντες που επιδρώντας ο ένας πάνω στον άλλο παρήγαγαν τη μεγαλύτερη οικονομική άνθηση στα πλαίσια του συστήματος. Υπήρξαν βέβαια μερικά διαλείμματα - περιοδικές υφέσεις ή ακόμα και μικρές κρίσεις – που, όμως, αποτελούσαν μικρά μόνο διαλείμματα στην ανοδική πορεία της παγκόσμιας οικονομίας.

Αυτή η φάση χαρακτηρίστηκε τόσο από ουσιαστικές παραχωρήσεις προς τους εργαζόμενους, στις αποδοχές και τις κοινωνικές παροχές - το περίφημο «κράτος πρόνοιας» - όσο και με τη σταδιακή εξαφάνιση, τουλάχιστον για όσον αφορά τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, των φασιστικών και αυταρχικών καθεστώτων. Στην ουσία ήταν ο αλλαγμένος συσχετισμός, βασικά ανάμεσα στις τάξεις, που υποχρέωσε τις αστικές δυνάμεις σε ολόκληρο τον κόσμο να ακολουθήσουν μια πολιτική παραχωρήσεων, στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, ώστε να αποφύγουν τη μεταπολεμική κοινωνική κρίση και να περιορίσουν τη μαχητικότητα του εργατικού κινήματος.

Η Ευρώπη, μέσα σ' αυτές τις συνθήκες μπόρεσε ν' απαλλαγεί από τις αφόρητες εθνικές εντάσεις που στο παρελθόν είχαν προκαλέσει δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους. Η παρατεταμένη οικονομική άνοδος διευκόλυνε τις διαδικασίες ευρωπαϊκής ενοποίησης ακόμα και από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, ακριβώς γιατί εξάλειψε προσωρινά το έδαφος τόσο των κοινωνικών επαναστάσεων - που χαρακτήριζε τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα - όσο και των παραδοσιακών εθνικών ανταγωνισμών.

Με αστικούς όρους η ευρωπαϊκή ενοποίηση, βασισμένη στο γαλλογερμανικό άξονα, προχώρησε περισσότερο απ' όσο και ο πιο διορατικός οπαδός της ευρωπαϊκής ενοποίησης μπορούσε να φανταστεί.

Νεοφιλελευθερισμός
Η μακρά μεταπολεμική άνθηση - βασισμένη στην κεϋνσιανή λογική της καπιταλιστικής διαχείρισης και του κρατικού παρεμβατισμού - αν και οδήγησε σε μια χωρίς ιστορικό προηγούμενο έκρηξη στο επιστημονικό και τεχνολογικό πεδίο με τη δημιουργία νέων βιομηχανικών κλάδων, στην πληροφορική, τη βιοτεχνολογία, τη γενετική κ.λπ., καθώς και σε ανάπτυξη το παγκόσμιο εμπόριο και οικονομία - προκάλεσε, τελικά μια έκρηξη του πληθωρισμού και τεράστια ελλείμματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς, που υπονόμευαν τη βάση της καπιταλιστικής οικονομίας. Κάτω απ' αυτούς τους όρους οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις εγκατέλειψαν τις «επεκτατικές» θεωρίες της «πολιτικής ζήτησης» που πρέσβευε ο Τζον Μέϋναρντ Κέϋνς και υιοθέτησαν τις σαθρές «μονεταριστικές» αντιλήψεις του Μίλτον Φρίντμαν και των σκληρών νεοφιλελεύθερων.

Οι πυρετώδεις και ραγδαίες αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις και τους συσχετισμούς δυνάμεων ανάμεσα στις τάξεις, που προκάλεσε η κατάρρευση των χωρών που για δεκαετίες κυριαρχούσε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» καθώς και η συντριβή των οραμάτων για μια νέα κοινωνία ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα της ευρωπαϊκής ηπείρου, διευκόλυναν τους νέους αστικούς σχεδιασμούς.

Οι αστοί οικονομολόγοι που την προηγούμενη ιστορική περίοδο θεωρούσαν το κράτος ως πηγή σωτηρίας, τώρα το αντιμετωπίζουν ως την αιτία όλων των δεινών και για το λόγο αυτό προτείνουν τη δραστική του μείωση στο όνομα μιας πολιτικής που απαιτεί «ισχυρή οικονομία» και «ισορροπημένους προϋπολογισμούς». Ο νεοφιλελευθερισμός, αυτή η βάρβαρη εκδοχή του καπιταλισμού, έγινε τα τελευταία χρόνια η κυρίαρχη πολιτική σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Οι διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης υποτάχθηκαν μέσα σ' αυτές τις συνθήκες στους αστικούς μονόδρομους του νεοφιλελευθερισμού. Οι συμφωνίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης καθώς και η υλοποίηση των στόχων που απαιτεί η περιβόητη ΟΝΕ αποτελούν, στην ουσία, τις διαδικασίες ευρωπαϊκής ενοποίησης με νεοφιλελεύθερους όρους. Δεν θα ήταν υπερβολή να τις χαρακτηρίσουμε ως την «Magna Carta» του νεοφιλελευθερισμού.

Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, χωρίς αμφιβολία, ενίσχυσε τις τάσεις ενοποίησης. Στο παρελθόν, στην Ευρώπη, οι επιτυχείς τελωνειακές και νομισματικές ενώσεις ήταν, κατά κανόνα, συνδυασμένες με τη δημιουργία βιώσιμων κρατών. Στη Γερμανία, π.χ., η Τελωνειακή Ένωση (Zolverein) του 1830, οδήγησε, μαζί με άλλους παράγοντες βέβαια, στην εθνική ενοποίηση του 1870.

Είναι φανερό, όμως, ότι η σταθερή νομισματική ενοποίηση απαιτεί μακροπρόθεσμα ένα κοινό κρατικό μηχανισμό - ένα ενοποιημένο κράτος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ακριβώς επειδή δεν είναι ένα ομόσπονδο κράτος με ισχυρό κρατικό μηχανισμό και οικονομικό προϋπολογισμό (ο προϋπολογισμός της Ένωσης είναι ασήμαντος) είναι σε αδυναμία να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπο κάθε τμήμα της Ένωσης. Στην πραγματικότητα με την εφαρμογή του ευρώ όλα τα εθνικά νομίσματα «κλειδώθηκαν» σ' ένα άκαμπτο σύστημα με αποτέλεσμα η κάθε χώρα, ακριβώς επειδή δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει την υποτίμηση, να υποχρεώνεται να μεταφέρει τις συνέπειες της κρίσης και τον αδυσώπητο πόλεμο του διεθνούς ανταγωνισμού στις δυνάμεις της εργασίας.

Η Αναθεωρημένη Συνθήκη της Λισσαβώνας - κατά τον ίδιο τρόπο με το αλήστου μνήμης καταψηφισθέν «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» - ανακηρύσσει, ως νέος μωσαϊκός νόμος, τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό ως το αιώνιο πολιτικό σύστημα, εγκαθιδρύοντας «την άκρως ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία της αγοράς», ενώ προωθεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση πάνω στα ερείπια των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων.

Η σημερινή πορεία ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σφραγίζεται από το γεγονός ότι η «υπέρβαση» των εθνικών κρατών γίνεται κάτω από τη συντριπτική ηγεμονία του κεφαλαίου και του χρήματος σε βάρος των κοινωνικών κατακτήσεων των εθνικών εργατικών τάξεων, διάφορων κοινωνικών κατηγοριών και ομάδων. Τα προγράμματα «σύγκλισης» δεν επιβάλουν μόνο πολιτικές λιτότητας, αλλά και ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις, «ελαστικές σχέσεις » εργασίας, δραστικούς περιορισμούς στις κοινωνικές δαπάνες, τα ασφαλιστικά δικαιώματα κ.λπ.

Η περιβόητη «σύγκλιση» των οικονομικών δεικτών που αφορούν στον πληθωρισμό, το δημόσιο έλλειμμα, το δημόσιο χρέος και τα επιτόκια σε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων με μεγάλες κοινωνικές, περιφερειακές και εθνικές ανισότητες, αποτελεί ένα πολιτικό μέσο πίεσης στην υπηρεσία της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και σε βάρος των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών. Τα προγράμματα σύγκλισης βάζουν στην ουσία τους ευρωπαϊκούς λαούς στην προκρούστεια κλίνη του νεοφιλελευθερισμού, αδιαφορώντας για την ισόρροπη ανάπτυξη, τα κοινωνικά δικαιώματα και το δικαίωμα στην εργασία. Αυτή η προς τα κάτω «εναρμόνιση» καταστρέφει ήδη τον κοινωνικό ιστό στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τροφοδοτεί την ανεργία, την κοινωνική περιθωριοποίηση και το ρατσισμό και δημιουργεί το πλαίσιο για κοινωνικές εκρήξεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φόβος των κοινωνικών αγώνων και εξεγέρσεων οδήγησε στην αστυνομική συνεργασία στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Υπηρεσίας (Europol). Από την άλλη, όμως, ο περιορισμός των δημοσίων δαπανών και η μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων μειώνουν την ανάπτυξη και προετοιμάζουν το έδαφος για μια βαθιά οικονομική κρίση, τα πρώτα συμπτώματα της οποίας είναι ήδη ορατά.

Στην ιστορία του κεφαλαίου κάθε διαδικασία συγκεντροποίησης είναι μια αντιφατική, σκληρή και ιδιαίτερα επώδυνη για τα πλατιά στρώματα των εργαζομένων, διαδικασία. Στην πορεία ενοποίησης, ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός ενεργεί με τις δικές τους άναρχες και βάρβαρες μεθόδους που εντείνουν τις αντιθέσεις σε όλα τα επίπεδα της εθνικής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για τη λεγόμενη ευρωπαϊκή σύγκλιση, που έχουν υιοθετήσει οι κυρίαρχες δυνάμεις, θα έχει – αν υλοποιηθεί, βέβαια, στο σύνολο της – για τους ευρωπαίους εργαζόμενους τις συνέπειες που είχαν στο παρελθόν, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, η πρώτη και η δεύτερη βιομηχανική επανάσταση.

Η εκτεταμένη ανεργία, η καταστροφή παραδοσιακών τμημάτων της εργατικής τάξης, η αύξηση των στρωμάτων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας, τα φαινόμενα περιθωριοποίησης – ιδιαίτερα στους νέους, τις γυναίκες και τους μετανάστες – που οδηγούν στις κοινωνίες των 2/3 ακόμα και του 1/3, η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, ιδιαίτερα με την πρόσφατη ευρωπαϊκή οδηγία που απορυθμίζει πλήρως το χρόνο εργασίας με τη δυνατότητα η εργάσιμη εβδομάδα να αυξηθεί ακόμα και στις 65 ώρες (!), καθώς και η παρακμή ολόκληρων γεωγραφικών περιοχών, που καταδικάζονται στην υπανάπτυξη, είναι μόνον η ορατή πλευρά των συνεπειών από τις «αναδιαρθρώσεις», τις αντιμεταρρυθμίσεις δηλαδή, που επιβάλλει το σύνολο των συνθηκών της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αυτή η Ευρώπη είναι η Ευρώπη του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. Δεν είναι η δική μας Ευρώπη.

Σύμφωνα με τον Μαρξ, η συσσώρευση του κεφαλαίου διαβρώνει τις δύο βάσεις του ανθρώπινου πλούτου: την εργασία που ξεπέφτει σε εμπόρευμα και τη φύση την οποία καταστρέφει γιατί την αντιμετωπίζει ως ανεξάντλητη.

Με τη συνυπογραφή της GATT, η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία πέτυχαν την ανισομερή απελευθέρωση των αγορών σε βάρος των χωρών του Τρίτου Κόσμου, ανοίγοντας έτσι ένα νέο, εξίσου άθλιο, κεφάλαιο, στην 50χρονη αλληλουχία ληστρικών επιδρομών, εξαθλίωσης, πολιτισμικών και περιβαλλοντικών καταστροφών που χαρακτηρίζει τις σχέσεις των πλουσίων με τις φτωχές χώρες του πλανήτη.

Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αναπτύχθηκε και το ελπιδοφόρο κίνημα της οικολογίας, η κυριαρχία των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων υπονομεύει την περιβαλλοντική πολιτική και τον καθορισμό υψηλών ορίων ρύπων, με τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας - παρά το γεγονός ότι οι αντιστάσεις από τα κινήματα περιορίζουν τη χρήση της - από την άρνηση περιορισμού των ρυπογόνων παραγωγικών διαδικασιών κλπ. Όχι μόνον η Ευρώπη αλλά και ο πλανήτης ολόκληρος κινδυνεύει πλέον από οικολογική καταστροφή.

Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που με τον σχετικά μεγάλο πλούτο, τις φιλελεύθερες δημοκρατικές ανθρωπιστικές παραδόσεις, τις τρομακτικές εμπειρίες από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και πολέμους, υπήρξαν, έστω και περιορισμένα, καταφύγιο, πολιτικά πολιτισμικά και φυλετικά διωκόμενων αλλά και οικονομικά κατατρεγμένων ανθρώπων κλείνουν τώρα τα σύνορα και υψώνουν τείχη για να αφήσουν έξω άνδρες και γυναίκες που οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων οδήγησαν στην προσφυγιά. Η συνθήκη του Σένγκεν καταργεί στην ουσία το κράτος δικαίου. Το τεκμήριο αθωότητας των πολιτών - που αποτελεί τον πυρήνα του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού - θυσιάζεται στο βωμό της περιβόητης «αντιτρομοκρατικής πολιτικής» που εμπνεύσθηκε και εφαρμόζει η βαθύτατα συντηρητική ηγετική ομάδα της αμερικανικής άρχουσας τάξης, καθώς και στις «ανάγκες» του αστυνομικού κράτους που οικοδομείται αθόρυβα αλλά συστηματικά σ' όλη την Ευρώπη.

Η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη πλήττει, επίσης, τους δημοκρατικούς θεσμούς. Δεν πρόκειται για ένα «δημοκρατικό έλλειμμα» που θα μπορούσε να αναπληρωθεί, αλλά για την οικοδόμηση ενός αυταρχικού πολιτικού συστήματος που ταιριάζει στο πρότυπο της ηνωμένης Ευρώπης που επιθυμούν να επιβάλλουν οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις.

Η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων - που μετά την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού μαστίζονται από το οικονομικό χάος, την φτώχεια, την κοινωνική οπισθοδρόμηση και τις εθνικές εντάσεις ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και ζώνη φτηνού εργατικού δυναμικού - εντείνουν τις αντιθέσεις σε όλα τα επίπεδα στο εσωτερικό της Ένωσης και ως εκ τούτου υπονομεύουν και τις διαδικασίες ουσιαστικής ενοποίησης πάνω σε καπιταλιστική βάση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνταράσσεται από συγκρούσεις μεταξύ των μεγάλων χωρών της για την ηγεμονία στο εσωτερικό και για ζώνες επιρροής στο εξωτερικό, ενώ η όποια κοινή εξωτερική πολιτική ασκήθηκε μέχρι τώρα όξυνε αντιθέσεις και επιδείνωσε τοπικές συγκρούσεις και αιματηρούς εμφύλιους πολέμους, όπως στις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Ταυτόχρονα οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις οικοδομούν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα ιμπεριαλιστικό πόλο που διεκδικεί πρωτεύοντα ρόλο στη λεγόμενη «Νέα Τάξη πραγμάτων» μετέχοντας ενεργά στον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας». Εκκολάπτεται έτσι ένας νέος ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός, μια νέα καπιταλιστική υπερδύναμη με στρατιωτικό βραχίονα τον ευρωστρατό, το ευρωπαϊκό σκέλος του NATO και τη ΔΕΕ, σε «ανταγωνισμό» με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, για την κυριαρχία στον κόσμο, μια υπερδύναμη που θα αποτελέσει παράγοντα όξυνσης των διεθνών αντιπαραθέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστήριξε τον πόλεμο και τους βομβαρδισμούς του Βελιγραδίου, επιβράβευσε αυταρχικά καθεστώτα ή υποστήριξε ενεργά μέσω του NATO πολεμικές εκστρατείες κατά των χωρών του Τρίτου Κόσμου, ιδιαίτερα με τον πρώτο πόλεμο στον Κόλπο και τους βομβαρδισμούς αμάχων στη Βαγδάτη και την στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν, ενώ έδωσε ανοχή στις Ηνωμένες Πολιτείες στον δεύτερο αιματηρό πόλεμο κατά του Ιράκ.

Η διάσπαση, με αφορμή τον πόλεμο κατά του Ιράκ, σε "παλιά" και "νέα" Ευρώπη, δεν ήταν μόνο μια ακόμη εκδήλωση των αναπόφευκτων ενδοκαπιταλιστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και αποκάλυψε ότι ο δρόμος της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης είναι όχι μόνο μακρύς αλλά, εν τέλει, και αμφίβολος. Ο Ετιέν Μπαλιμπάρ, αναφερόμενος στα σημερινά προβλήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αναγνωρίζει ότι «Η ευρωπαϊκή οικοδόμηση η θα πρέπει να βρει νέες βάσεις και νέους στόχους η θα καταρρεύσει διαγράφοντας για πολύ καιρό τη δυνατότητα συλλογικής πολιτικής δράσης σε αυτό το σημείο της γης».

Ευρώπη και αριστερά
Το σύνολο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, όπως και τμήματα της αριστεράς, υποστήριξαν, την με νεοφιλελεύθερους όρους, ευρωπαϊκή ενοποίηση, επικυρώνοντας τόσο την συνθήκη του Μάαστριχτ όσο και τις υπόλοιπες που διέπουν την οργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποδέχθηκαν την οικονομική και νομισματική ένωση.. Η αντιδραστική φιλελεύθερη ιδεολογία, που δεσπόζει στο σύνολο τους τις συνθήκες της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που θυσιάζουν όλες τις αξίες στο βωμό του κέρδους και της αγοράς, δεν αποτελεί προνόμιο των συντηρητικών κομμάτων αν και τα τελευταία αποτελούν αναμφισβήτητα τους πιο συνεπείς εκφραστές της. Έχει διαβρώσει και την ιδεολογία των σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών καθώς και πολλών αριστερών κομμάτων στο όνομα του οικονομικού «ρεαλισμού».

Οι συνθήκες της ευρωπαϊκής ενοποίησης (από τη συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι την πρόωρα εκπνεύσασα, από το ισχυρό ιρλανδικό «Όχι», Αναθεωρημένη Συνθήκη της Λισσαβώνας) αποτέλεσαν το προϊόν σύγκλισης του ανελέητου αστικού νεοφιλελευθερισμού και της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας στο στάδιο του γεροντικού, από πολιτική άποψη, μαρασμού της. Οι ηγετικές ομάδες των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων έχουν αποδεχτεί το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο από τους εκφραστές του κεφαλαίου με τις γνωστές ολέθριες για τους εργαζόμενους συνέπειες.

Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα βρίσκονται σήμερα μπροστά σε μια παρατεταμένη κρίση προσανατολισμού. Επιχειρούν να επαναφέρουν, μέσα στις νέες συνθήκες το σοσιαλδημοκρατικό «όνειρο» - έναν αδύναμο απόηχο του «κράτους - πρόνοια» του παρελθόντος. Ωστόσο, το «όραμα» τους περιορίζεται στην αναζήτηση «ενός τριπλού συμβιβασμού ανάμεσα στο Κεφάλαιο και την Εργασία, στην Αγορά και στο Κράτος, στον Ανταγωνισμό και την Αλληλεγγύη».

Αν και οι ίδιοι υποστήριξαν, όταν είχαν κυβερνητικές ευθύνες, με ιδιαίτερο φανατισμό το κεφάλαιο, την αγορά και τον ανταγωνισμό, σήμερα ζητούν - όχι βέβαια επιστροφή «στο πανταχού παρόν κράτος που απέτυχε» - αλλά στο να θέσουν «όρια στις μη αυτορρυθμιζόμενες αγορές»! Πρόσφατα, μάλιστα, οι «σοφοί» της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, από τον Ζακ Ντελόρ μέχρι τον Χ. Σμιτ και από τον Λ. Ζοσπέν μέχρι τον Μ. Ντ’ Αλέμα, ως απάντηση στη χρηματοπιστωτική κρίση που υπονομεύει τις βάσεις της καπιταλιστικής οικονομίας, περιορίστηκαν στο να προτείνουν «μια ευρωπαϊκή επιτροπή κρίσης» η οποία θα «…ξανασκεφθεί τους κανόνες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος»! Ο Μπερνστάϊν μπροστά σ' αυτούς τους «σκεπτόμενους», σύγχρονους «θεωρητικούς» της λεγόμενης δημοκρατικής αριστεράς, ήταν υπόδειγμα σοσιαλιστικής σκέψης.

Οι αριστεροί σοσιαλδημοκράτες, από την άλλη, επιζητούν ως διέξοδο την επιστροφή στην κρατική παρέμβαση μέσα, όμως, στα όρια του συστήματος - σ' ένα νέου τύπου Κεϋνσιανισμό. Η πολιτική αυτή, όμως, οδήγησε στο παρελθόν σε τεράστια ελλείμματα τους προϋπολογισμούς, κατάρρευση των επενδύσεων και σε πληθωριστικές εκρήξεις. Αυτός είναι και ο λόγος της εμμονής του μεγάλου κεφαλαίου στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τις συνεχείς περικοπές των κρατικών δαπανών.

Στην ουσία, η κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής, όχι μόνο υπονομεύουν τις παραδοσιακές σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις, αλλά και συντελούν ώστε να έλθουν στην επιφάνεια όλες οι παλιές αντιθέσεις.

Στην αριστερά εκφράζεται επίσης και η αντίληψη της αποδέσμευσης επί μέρους χωρών από την Ένωση, από κόμματα που είναι αντίθετα με τις συμφωνίες της Ένωσης και τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ωστόσο, η αντίθεση αυτή εκφράζεται, κατά κανόνα, όχι από τη σκοπιά της σοσιαλιστικής προοπτικής αλλά από την πλευρά της αποδέσμευσης και της «ανεξαρτησίας» του εθνικού κεφαλαίου.

Στα πλαίσια όμως του συστήματος δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια «ανεξάρτητη» πορεία. Οι συνεχείς συγχωνεύσεις και οι συνεργασίες των πιο βιώσιμων ελληνικών επιχειρήσεων με τις αντίστοιχες, κατά κύριο λόγο, ευρωπαϊκές φανερώνουν ότι το ελληνικό κεφάλαιο, όχι μόνο δεν «αποδεσμεύεται», αλλά υιοθετεί όλο και περισσότερο τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό πεδίο τον «ευρωπαϊκό δρόμο». Ο ελληνικός καπιταλισμός, όπως άλλωστε και κάθε εθνικός καπιταλισμός, στρέφεται όλο και πιο πολύ ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης προς τα «έξω», προς την παγκόσμια οικονομία, προς τις πιο ισχυρές οικονομικές ενώσεις. Η Ευρώπη δεν είναι απλά ένας γεωγραφικός, αλλά ένας οικονομικός όρος ασύγκριτα πιο συγκεκριμένος από την παγκόσμια αγορά. Οι Έλληνες επιχειρηματίες φαίνεται ότι έχουν κατανοήσει πλήρως αυτή την πραγματικότητα. Είναι ουτοπία να θες να δημιουργήσεις μέσα στα εθνικά πλαίσια και με αστικούς όρους ένα αυτάρκες σύστημα.

Μια αυτάρκης ή αυτοδύναμη καπιταλιστική Ελλάδα, όπως άλλωστε και μια αυτάρκης Γερμανία, είναι αδύνατον ουσιαστικά να υπάρξουν. Οι δύο χώρες πρέπει να αποτελέσουν μέρος μιας ανώτερης ενότητας. Το ζήτημα είναι με ποιους όρους θα γίνει αυτή η ενότητα. Με τους όρους των δυνάμεων του κεφαλαίου - αν υποθέσουμε ότι αυτή η διαδικασία τελικά ολοκληρωθεί - ή με τους όρους των δυνάμεων της εργασίας;

Οι δυνάμεις της εργασίας είναι χωρίς αμφιβολία, μετά τη ραγδαία κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την προσωρινή υποχώρηση των σοσιαλιστικών οραμάτων, σε αδυναμία να ενοποιήσουν την Ευρώπη με τους δικούς τους όρους. Οι αστικές δυνάμεις δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να προσπαθούν να καλύψουν το κενό.

Χωρίς αμφιβολία, η ευρωπαϊκή αριστερά οφείλει ν' αντισταθεί στις αστικές, νεοφιλελεύθερου τύπου, με σοβαρά προβλήματα δημοκρατικού ελλείμματος, διαδικασίες ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ωστόσο, η αντίθεση αυτή δε σημαίνει άμβλυνση της αντίθεσης στην καπιταλιστική ολοκλήρωση και τον περιορισμό της σε μια απλή άρνηση του νεοφιλελευθερισμού, σ' ένα νέου τύπου κεϋνσιανισμό. Αντίθετα, σύμφωνα με τη Γκραμσιανή αντίληψη, είναι διαλεκτικά συνδεδεμένη, όχι με την επιστροφή στους εθνικούς δρόμους, αλλά με τη δημιουργία ενός θεμελιακά νέου ευρωπαϊκού οικοδομήματος – μιας νέας Ευρώπης. Με τη σοσιαλιστική προοπτική που αποτελεί, με ιστορικούς όρους, τη μόνη εναλλακτική πρόταση στις αστικές διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Ο Μαρξ σε μια ανάλογη συζήτηση που απασχόλησε το δημοκρατικό και αριστερό κίνημα της Ευρώπης στα μέσα του 19ου αιώνα, στο λόγο που εκφώνησε στο Δημοκρατικό Σύνδεσμο των Βρυξελλών, ενώ υπέβαλε σε αυστηρή κριτική την ελευθερία του εμπορίου - που απέβλεπε, όπως ακριβώς σήμερα και η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, στην άρση των παράλογων τελωνειακών φραγμών και σε μια φάση επέκτασης και συγκέντρωσης του κεφαλαίου - δεν πρότεινε την επιστροφή στο παρελθόν: «Για να συνοψίσουμε : Τι είναι λοιπόν η ελευθερία του εμπορίου μέσα στη σημερινή κατάσταση της κοινωνίας ;» έθεσε, τότε το ερώτημα ο Μαρξ. Για να δώσει αμέσως την απάντηση : «Είναι η ελευθερία του κεφαλαίου…Θα δει ο εργάτης πως δεν τον κάνει λιγότερο σκλάβο το απελευθερωμένο κεφάλαιο από το κεφάλαιο που το συνθλίβουν τα τελωνεία. …Δεν πρέπει να απορούμε που οι οπαδοί του ελεύθερου εμπορίου δεν μπορούν να καταλάβουν πως μπορεί μια χώρα να πλουτίζει σε βάρος μιας άλλης, αφού οι ίδιοι αυτοί κύριοι, δεν θέλουν πια να καταλάβουν πως, στο εσωτερικό μιας χώρας, μια τάξη μπορεί να πλουτίζει σε βάρος μιας άλλης τάξης».

Ο Μαρξ στην εποχή του καταδίκαζε της καταστροφικές συνέπειες της ελευθερίας του εμπορίου και όλες τις διαδικασίες συγκέντρωσης του κεφαλαίου από τη σκοπιά της επανάστασης και της σοσιαλιστικής προοπτικής : «Αλλά γενικά, στις ημέρες μας, το σύστημα της ελευθερίας του εμπορίου είναι καταστροφικό. Διαλύει τις παλιές εθνικότητες και σπρώχνει στο έπακρο τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην αστική τάξη και το προλεταριάτο. Με μια λέξη, το σύστημα της εμπορικής ελευθερίας επιταχύνει την κοινωνική επανάσταση. Μονάχα με τούτη την επαναστατική έννοια, κύριοι, ψηφίζω υπέρ της ελευθερίας του εμπορίου».

Αν και κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει από τώρα, περίοδο σύγχυσης και υποχώρησης του κινήματος, τους δρόμους - την πολυπλοκότητα και την ανισομέρεια των μορφών μετάβασης - (για παράδειγμα ποιος μπορεί ν' αποκλείσει στο μέλλον η καπιταλιστική αλυσίδα να σπάσει όχι σ' ένα αδύναμο, αλλά σ' έναν ισχυρό κρίκο, όπως είναι για παράδειγμα η Γαλλία ή Γερμανία;), εντούτοις η προοπτική της σοσιαλιστικής Ευρώπης μπορεί και πρέπει ν' αποτελέσει τον ιστορικό στόχο της πολιτικής δράσης για την ελληνική και ευρωπαϊκή αριστερά, ιδιαίτερα για την ριζοσπαστική και κομμουνιστική εκδοχή της.

Παρά το γεγονός ότι η εκτεταμένη καπιταλιστική διεθνοποίηση απαιτεί όλο και περισσότερο διεθνείς λύσεις, εντούτοις, η πάλη στο εθνικό πεδίο διατηρεί το ειδικό της βάρος. Είναι φανερό, όμως, ότι η πάλη στο εθνικό πεδίο είναι πλέον - περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ανθρώπινη ιστορία - διεθνής και το αντίστροφο.

Η «Άνοιξη των λαών» αυτή τη φορά θα είναι σοσιαλιστική
Ο ίδιος ο βαθμός διεθνοποίησης του κεφαλαίου και, μέχρις ενός σημείου, των πολιτικών θεσμών, επιβάλλει, ωστόσο, σχεδόν με όρους επιβίωσης, την αντίστοιχη διεθνοποίηση της δράσης του εργατικού κινήματος. Ο σοσιαλισμός είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά όχι ένας εθνικός, αλλά ένας ευρωπαϊκός στόχος.

Η ιστορία του κινήματος στην Ευρώπη έχει αποδείξει - περισσότερες από μια φορά - ότι σε μεγάλες ιστορικές καμπές η κοινωνική πλημμυρίδα ξεπερνούσε τα εθνικά πλαίσια και αγκάλιαζε ολόκληρη την ήπειρο.

Η περίφημη «Άνοιξη των λαών», η μεγάλη δημοκρατική επανάσταση του 1848, ξεκίνησε από το Παρίσι της επανάστασης και εξαπλώθηκε ταχύτατα - επιβεβαιώνοντας την προσφιλή θεωρία του Μέτερνιχ περί «μεταδοτικότητας της επανάστασης» - όχι μόνο σε ολόκληρη τη Γαλλία, αλλά και στα γερμανικά κρατίδια, στο Βερολίνο, τη Δρέσδη, την Κολωνία, στην αυτοκρατορία των Αψβούργων, τη Βιέννη, την Βουδαπέστη, την Πράγα, στην ιταλική χερσόνησο, τη Ρώμη, το Μιλάνο, τη Νάπολι, τη Βενετία, στη Βρετανική πρωτεύουσα, το Λονδίνο, ενώ προκάλεσε αναστατώσεις στην Ισπανία, τη Ρουμανία, τη Δανία και δευτερευόντως στην Ελλάδα και την Ιρλανδία. Ο ιστορικός Ε. Χομπσμπάουμ εύστοχα σημειώνει ότι η «Επανάσταση ξέσπασε σχεδόν ταυτόχρονα … Ποτέ δεν συνέβη τίποτε που να μοιάζει περισσότερο με παγκόσμια επανάσταση, το όνειρο των επαναστατών της περιόδου εκείνης, από την αυθόρμητη και γενική αυτή πυρκαγιά … Ότι ήταν το 1789 η εξέγερση ενός μόνου έθνους τώρα έμοιαζε να είναι “η άνοιξη των λαών” μια ολάκερης ηπείρου».

Ο Μαρξ, που είχε μια διεθνιστική αντίληψη και του ήταν ξένος κάθε εθνικιστικός προσανατολισμός, υποστήριξε ότι ένας από τους βασικούς παράγοντες της ήττας της μεγαλειώδους Παρισινής Κομμούνας υπήρξε το γεγονός ότι η επανάσταση περιορίστηκε στα στενά όρια της Γαλλίας : «…η Κομμούνα έπεσε γιατί σε όλες τις πρωτεύουσες – το Βερολίνο, τη Μαδρίτη και τις άλλες – ανέφερε ο Μαρξ - δεν έγινε ταυτόχρονα ένα μεγάλο επαναστατικό κίνημα, που να συνδέεται με την ρωμαλέα εξέγερση του παρισινού προλεταριάτου».

Ο καταστροφικός και αιματηρός πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, που ξέσπασε τον Αύγουστο του 1914, προκάλεσε ένα παρατεταμένο επαναστατικό ξέσπασμα, που και αυτό, αγκάλιασε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι Ρωμανώφ της Ρωσίας, οι Χοετζόλερν της Γερμανίας, οι Αψβούργοι της Αυστρίας της Ουγγαρίας και της Τσεχίας καθώς και οι Σουλτάνοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, παρατηρούσαν έκπληκτοι και ανήμποροι την κατάρρευση των αυτοκρατοριών τους. Τη νικηφόρα Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία στα 1917 ακολούθησαν τα επαναστατικά γεγονότα που συγκλόνισαν τη Γερμανία από το1919 μέχρι το 1923, την Ουγγαρία, την Αυστρία, τη Φινλανδία, την Ιταλία… Ήταν τέτοια η έκταση του κινήματος που ο Λένιν, στο ιδρυτικό συνέδριο της 3ης Διεθνούς, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι «Η νίκη της επανάστασης σε όλο τον κόσμο είναι εξασφαλισμένη. Πλησιάζει η στιγμή της θεμελίωσης της διεθνούς Σοβιετικής Δημοκρατίας»!

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος προκάλεσε, επίσης, ένα ισχυρό επαναστατικό κύμα, που σε συνδυασμό με την επέλαση του κόκκινου στρατού, κλόνισε τα αστικά καθεστώτα σε ολόκληρη την Ευρώπη και παρέσυρε στη δίνη της επανάστασης την Ελλάδα, τη Γιουγκοσλαβία, την Ανατολική Ευρώπη, την Ιταλία, τη Γαλλία κλπ. Μετά το τέλος του πολέμου όχι μόνο ο χάρτης στην Ευρώπη αλλά και ο συσχετισμός δυνάμεων άλλαξε θεαματικά, γεγονός που ενίσχυσε στη νικηφόρα πορεία τους τα εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Το 1968 υπήρξε η χρονιά που ένα παλιρροϊκό κύμα συγκλόνισε όχι μόνο την Ευρώπη αλλά και τον κόσμο ολόκληρο. Ο φοιτητής της Ναντέρ και ο απεργός εργάτης της Ρενώ συναντήθηκαν, στο πεδίο του αγώνα, με τον αντάρτη της Σαϊγκόν και τους αγωνιστές των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων και ο φοιτητής του Μπέρκλεϋ και ο Μαύρος Πάνθηρας με τους ριζοσπάστες φοιτητές της πόλης του Μεξικού και τους νέους εργάτες της Γερμανίας και της Ιταλίας.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η πάλη στο εθνικό πεδίο μπορεί και πρέπει ν' αποτελεί όχι το τέλος, αλλά την αρχή μιας πορείας, που αποτελεί με ιστορικούς όρους μια επαναστατική διαδικασία, και είναι συνδυασμένη με το συντονισμό των αγώνων, με προοπτική την κοινωνική αλλαγή, σε ευρωπαϊκό και τελικά σε διεθνές επίπεδο. Αν ο καπιταλισμός δεν μπορεί πλέον να υπάρξει σε μια μόνο χώρα, ακόμα περισσότερο, δεν μπορεί να υπάρξει ο σοσιαλισμός. Η Ευρώπη, στην πραγματικότητα, μπορεί να ενοποιηθεί όχι από τις δυνάμεις του κεφαλαίου – οι οποίες δημιουργούν μια απεχθή και αποκρουστική στα πλατιά στρώματα των εργαζομένων, ενωμένη Ευρώπη – αλλά από τις δυνάμεις της εργασίας. Η πλήρης και ολοκληρωτική αντίθεση στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση είναι, από την άποψη αυτή, συνδυασμένη με την πρόταση για μια νέα Ευρώπη, για τη δημιουργία ενός θεμελιακά νέου δημιουργήματος στην Ευρώπη.

Βέβαια, τόσο το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που υποφέρει από τη γεροντική ασθένεια του κυβερνητισμού και της κεντροαριστεράς, όσο και η πλειοψηφία των κομμάτων και των οργανώσεων της Ευρωπαϊκής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που έχουν προσβληθεί από τις γνωστές παιδικές ασθένειες του κινήματος, δεν είναι προς το παρόν σε θέση να διαδραματίσουν ένα κεντρικό, ηγεμονικό ρόλο, ούτε και να προτείνουν μια επεξεργασμένη, εναλλακτική προοπτική σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι νέες συνθήκες, ωστόσο, απαιτούν, χωρίς χρονοτριβή, εναλλακτικές λύσεις απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές και βασικά τη διατύπωση τόσο ενός προγράμματος άμεσων διεκδικήσεων όσο και ενός σχεδίου κοινωνικού μετασχηματισμού.

Η επεξεργασία από τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, ιδιαίτερα από τη ριζοσπαστική της πτέρυγα, ενός Προγράμματος Μετάβασης, που να συνδέει την πάλη για τα άμεσα αιτήματα με τους ιστορικούς στόχους του κινήματος, είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία. Η ευρωπαϊκή αριστερά οφείλει να προτείνει τους δικούς της δείκτες ενοποίησης – στον αντίποδα των σημερινών καταστροφικών και απάνθρωπων νεοφιλελεύθερων δεικτών που προωθούν οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις - όπως την κατάργηση του περιβόητου Συμφώνου Σταθερότητας, τη μηδενική ανεργία, τη μείωση των ωρών εργασίας, τις αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, τη δημόσια παιδεία και υγεία, τη λαϊκή στέγη, τις δημόσιες συγκοινωνίες, την προστασία του περιβάλλοντος από τα αδηφάγα ιδιωτικά συμφέροντα, την προστασία των πολιτικών, εθνικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων, την υποστήριξη και την παροχή δικαιωμάτων στους μετανάστες κλπ. Μα πάνω από όλα να αγωνιστεί για τη ριζική αναμόρφωση των ευρωπαϊκών θεσμών - η «άλλη» Ευρώπη δεν μπορεί παρά να φτιαχτεί πάνω στα ερείπια των αντιδημοκρατικών δομών της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης - με τον επαναπροσδιορισμό του οράματος για μια νέα σοσιαλιστική κοινωνία, με τη μαρξιστική και όχι τη σοσιαλδημοκρατική έννοια του όρου.

Μια κοινωνία, με νέες αξίες και κινητήριες δυνάμεις χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση και ανισότητες. Με κοινωνικοποιημένες μορφές ιδιοκτησίας και διανομής. Με την κοινωνικοποίηση της πίστης, της βιομηχανίας, των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας, της ναυτιλίας και των μεταφορών. Μιας σοσιαλιστικά σχεδιασμένης οικονομίας, κάτω από εργατική διαχείριση και έλεγχο βασισμένο στις οργανώσεις (συνδικάτα, συμβούλια κλπ) των εργαζομένων, που θα βρίσκεται στον αντίποδα του γραφειοκρατικού «υπαρκτού σοσιαλισμού». Με αποκεντρωμένες μορφές σχεδιασμού και διεύθυνσης. Με την αυτοδιαχείριση και την άμεση συμμετοχή των ίδιων των παραγωγών και των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών. Με διευρυμένες και ενισχυμένες μορφές άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Με λογικές ανάπτυξης και ποιοτικά κριτήρια που θα επιβάλλουν το σεβασμό του περιβάλλοντος, την προστασία της οικολογικής ισορροπίας και την ουσιαστική αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής. Με πλήρη δικαιώματα, αυτονομία και εγγυήσεις, ιδιαίτερα στις μικρές εθνότητες, απάντηση στον αντιδραστικό και κλειστοφοβικό εθνικισμό. Με νέες ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Για μια κοινωνία απελευθερωμένη που θα βάλει νέες βάσεις στις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και τις σχέσεις ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση.

Τάκης Μαστρογιαννόπουλος

http://www.syriza.gr/grammateia-syriza/arthra-problimatismoy/gia-mia-alli-eyropi-gia-ena-themeleiaka-neo-dimioyrgima-stin-eyropi/