Όλο και περισσότερο γίνεται και στην Ελλάδα συνείδηση ότι η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί προτεραιότητα. Το ερώτημα, φυσικά, είναι ποιοι το απειλούν και πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν. Το σημερινό παραγωγικό μοντέλο, αλλά και το μοντέλο κατανάλωσης, αποτελούν αναμφίβολα τον ένα παράγοντα. Εξίσου σημαντικό ρόλο όμως (και με άμεσες επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και την υγεία των ανθρώπων) παίζει και το μοντέλο αστικής ανάπτυξης που έχει υιοθετηθεί, το οποίο υποτάσσει κάθε αστική δραστηριότητα στη λογική του κέρδους.
Σε αυτή την ευρύτερη κατηγορία νομίζουμε ότι θα πρέπει να ενταχθεί η τάση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια για αλλαγή στον τρόπο κατασκευής και διαχείρισης των αθλητικών εγκαταστάσεων. Μέχρι πρότινος την ευθύνη για την κατασκευή γηπέδων και σταδίων είχε η πολιτεία, η οποία άλλοτε κρατούσε η ίδια τη διαχείρισή τους και άλλοτε την παραχωρούσε στα αθλητικά σωματεία, εκτιμώντας ότι προάγουν τον μαζικό αθλητισμό. Η κατάσταση αυτή έχει ανατραπεί άρδην. Ενώ υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις υποδομών, η πολιτεία έχει ουσιαστικά σταματήσει να χρηματοδοτεί τη δημιουργία νέων αθλητικών εγκαταστάσεων, με στόχο να εκχωρήσει και αυτόν τον τομέα σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Σε αυτό το κενό βρήκαν πρόσφορο έδαφος να κάνουν παιχνίδι μια σειρά από ΠΑΕ, και αυτό το παιχνίδι είναι καλά στημένο. Αφού η πολιτεία δεν πληρώνει αναλαμβάνουν οι επιχειρηματίες να «λύσουν» το πρόβλημα. Διεκδικούν (ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός ήδη το κέρδισαν) να βάλουν στο χέρι δημόσια γη, ακόμη και χώρους πρασίνου, προκειμένου να οικοδομηθούν νέα γήπεδα. Τα γήπεδα αυτά μάλιστα συνοδεύονται από μεγάλα εμπορικά κέντρα, που επίσης θα κατασκευαστούν σε δημόσια γη και θα τα εκμεταλλεύονται οι επιχειρηματίες. Και βέβαια τα σχέδια αυτά υποβαθμίζουν ή δεν προβλέπουν καν την εξυπηρέτηση των ερασιτεχνικών σωματείων της περιοχής.
Είναι προφανές ότι η αριστερά δεν μπορεί παρά να διαφωνεί με αυτή τη μεθόδευση για την κλοπή δημόσιας περιουσίας και να αντιτίθεται στην περαιτέρω τσιμεντοποίηση του αστικού περιβάλλοντος, ιδίως σε μια πόλη που στερείται σε εξωφρενικό βαθμό ελεύθερους χώρους. Πόσο εύκολο όμως είναι να κάνει κανείς πράξη αυτή τη διακήρυξη, αν είναι στη δημοτική αρχή μιας περιοχής και ξέρει ότι ενδεχόμενη άρνησή του μπορεί να σημαίνει ότι η πόλη του θα παραμείνει χωρίς αθλητικές εγκαταστάσεις, και ότι επιπλέον θα δυσαρεστήσει τους οπαδούς της τοπικής ομάδας που «θέλουν το γήπεδό τους» και θα αντιπαρατεθεί με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα;
Αυτή είναι η δυσκολία που φαίνεται να αντιμετωπίζει η δημοτική αρχή στη Νέα Σμύρνη. Μια δημοτική αρχή που στηρίχθηκε από τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο λόγω του θετικού της έργου, αλλά και επειδή έπαιρνε σαφή θέση απέναντι σε άλλους υποψηφίους που άνοιγαν διάπλατα την πόρτα στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Σήμερα, όμως, ξεχνώντας αυτές τις προεκλογικές δεσμεύσεις, ο δήμαρχος Νέας Σμύρνης και πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι της αριστεράς, προωθούν ένα τέτοιο έργο (αυτό της κατασκευής νέου γηπέδου για τον Πανιώνιο) παρά τις διαφορετικές αποφάσεις τόσο του Συνασπισμού όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά, η δημοτική αρχή της Νέας Σμύρνης διαφοροποιείται από τον τρόπο που έχουν χειριστεί παρόμοια θέματα άλλοι δημοτικοί άρχοντες (βλ. π.χ. τη στάση Κακλαμάνη για το γήπεδο του Παναθηναϊκού). Αναγνωρίζει κατ’ αρχήν ότι το σχέδιο του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ κ. Τσακίρη θα έχει αρνητικές επιπτώσεις, και προτείνει κάποιες λύσεις για να τις περιορίσει. Παρόλα αυτά, αποδέχεται πλήρως τη λογική της ιδιωτικής κατασκευής του γηπέδου, και παραιτείται από κάθε προσπάθεια για ριζικά διαφορετική προσέγγιση του ζητήματος.
Τέτοια ζητήματα, όμως, που επιχειρούν να ενσωματώσουν την αριστερά στο άρμα μιας δήθεν ρεαλιστικής (αλλά επιζήμιας) πολιτικής, δεν μπορεί παρά να προσεγγίζονται από θέσεις αρχής: Είμαστε αντίθετοι στην καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα οποιασδήποτε ποδοσφαιρικής ομάδας, ακόμη και όταν είμαστε οπαδοί της. Είμαστε αντίθετοι στο σφετερισμό δημόσιας γης (δεν μας περισσεύει άλλωστε). Είμαστε αντίθετοι στη μετατροπή της αριστεράς σε όχημα που θα νομιμοποιήσει την αποστασιοποίηση της πολιτείας από τις υποχρεώσεις της.
Κυρίως όμως είμαστε αντίθετοι στην εν κρυπτώ και συγκεντρωτική διαχείριση θεμάτων ευρύτατου ενδιαφέροντος και στη μετατροπή της διαδικασίας χάραξης πολιτικής σε προσωπική υπόθεση οποιουδήποτε. Είμαστε αντίθετοι γιατί βασική αρχή για κάθε αριστερό άνθρωπο είναι να λειτουργεί συλλογικά και να συναποφασίζει, ιδίως για εκείνα τα ζητήματα όπου ανακύπτουν διαφορετικές απόψεις. Δυστυχώς, ο δήμαρχος Ν. Σμύρνης, αν κρίνουμε και από τα πρόσφατα άρθρα του στον τοπικό τύπο, βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Προτιμά να ποινικοποιεί κάθε διαφορετική άποψη, να απαξιώνει τις συλλογικές αποφάσεις, αλλά και τα κινήματα πολιτών. Μια αριστερή δημοτική αρχή, όμως, πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και όχι να μιμείται η ίδια το παράδειγμα αντίπαλων πολιτικών χώρων.
Βαμβουρέλλη Μαρία, μέλος Π.Κ. Ν. Σμύρνης, μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ
Καραγιώργος Πέτρος, μέλος Π.Κ. Ν. Κόσμου, μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ
Μπίστης Αλέξανδρος, μέλος Π.Κ. Ν. Σμύρνης, μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ
Πάντος Παναγιώτης, μέλος Π.Κ. Ν. Σμύρνης, μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ
Τσουκαλά Φιλιώ, μέλος Π.Κ. Ν. Σμύρνης, μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου