Καθώς η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος μπήκε στη δεύτερη και πιο επώδυνη φάση της, η ύφεση καλπάζει με πρώτα θύματα κάποια ακόμη εκατομμύρια νέους ανέργους. Τα μέχρι στιγμής προτεινόμενα από τις κυβερνήσεις «μέτρα», αφιερώνουν δημόσιο χρήμα για την στήριξη και προστασία των στυλοβατών του συστήματος -τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων. Και αυτές βεβαίως -δείχνοντας ότι έχουν πλήρως επίγνωση της θέσης τους- ανταποδίδουν αναλόγως, απολύοντας εργαζόμενους.
Στην Ελλάδα η κρίση είναι παρούσα. Θα κληθούν να την πληρώσουν με πολλούς τρόπους οι εργαζόμενοι, οι απασχολήσιμοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Και θα πληρώνουν συνεχώς όσο δεν κατανοούν ότι πίσω από αυτή βρίσκονται τα αφεντικά τους και δεν αντιδρούν απέναντί τους.
Η πολιτική κρίση που εντείνεται τους τελευταίους μήνες βρίσκει αδύνατη την κυβέρνηση της Ν.Δ. με οριακή πλειοψηφία και έντονες ενδοκομματικές συγκρούσεις. Τη δυσχερή θέση της επέτειναν τα γεγονότα του Δεκεμβρίου και η γενικότερη κοινωνική αμφισβήτηση, τα οποία προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντιμετωπίσει με έναν ανασχηματισμό εντυπώσεων. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται συγκυριακά κερδισμένο δημοσκοπικά, όχι όμως λόγω των θέσεων που παίρνει και των προτάσεων που εισηγείται στην κοινωνία, αλλά λόγω της μεγάλης φθοράς της Ν.Δ. Η κοινωνία όπως πάντα, ζητάει διέξοδο. Και αν δεν ανοιχτεί νέος δρόμος, θα επιστρέψει -δυσανασχετώντας ίσως, αλλά θα επιστρέψει- στον παλιό…
Το ΚΚΕ με μια αξιοθαύμαστη νεκρανάσταση, φαίνεται να αναγνωρίζει ως ηγέτη του σοσιαλισμού τον Ιωσήφ Στάλιν. Στο 18ο Συνέδριο, κλεισμένο στον Περισσό, θα λιβανίζει το αλάθητο της σημερινής ηγεσίας του. Αν η κοινωνία δεν το ακολουθεί, το λάθος είναι δικό της. Την ίδια στιγμή που η ηγεσία αυτή πρωτοστατεί, από κοινού με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, στις απαράδεκτες επιθέσεις, στη μαύρη προπαγάνδα, ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ.
Kαι ο ΣΥΡΙΖΑ; Ας δούμε τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους 8 μήνες.
Η Πανελλαδική Σύσκεψη του Μαρτίου, έδειξε ότι είναι ώριμες οι συνθήκες για παραπέρα οργανωτική εξέλιξη και προγραμματική επεξεργασία. Η απόφαση έβαλε τις βάσεις γι’ αυτό το προχώρημα και έδινε το πλαίσιο αυτής της δουλειάς.
Ενδεικτικά, θυμόμαστε από το καταληκτικό κείμενο:Σημείο 4, §β’: “Νέα καθήκοντα και υποχρεώσεις του ΣΥΡΙΖΑ: …. Τη συγκρότηση και λειτουργία σε μόνιμη βάση των δυνάμεων που δηλώνουν ότι συμφωνούν και θέλουν να συμμετάσχουν ενεργά στο εγχείρημα. Να μελετηθεί παραπέρα ο τρόπος συμμετοχής των δυνάμεων που δεν ανήκουν σε πολιτικές συνιστώσες, στην οργανωμένη δράση του ΣΥΡΙΖΑ (ανένταχτοι), προωθώντας στον μέγιστο δυνατό βαθμό την δημιουργική σχέση και ισοτιμία μεταξύ ενταγμένων και ανένταχτων και των νέων δυνάμεων που προσχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ…..
Σημείο 5: Ο τρόπος διαμόρφωσης των αποφάσεων και της πολιτικής, αποκτά μεγάλη σημασία ιδιαίτερα για τα αριστερά κόμματα γιατί αποτελεί πρόκριμα και υπόδειγμα για το πώς θα διαμορφώσουν τις συνθήκες και τους όρους άσκησης της εξουσίας αν καταχτήσουν τη λαϊκή πλειοψηφία. Χρειάζεται να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα δώσουν καθαρή εικόνα, δύναμη και προοπτική στο εγχείρημα της συνεργασίας και θα βοηθήσουν να προχωρήσουμε σε ανώτερες μορφές πολιτικής ενότητας. Ουσιώδης προϋπόθεση γι΄ αυτό είναι η ενεργοποίηση των χιλιάδων αγωνιστών που βρίσκονται έξω από τις οργανώσεις αλλά αναγνωρίζουν ως πολιτική τους εκπροσώπηση το ΣΥΡΙΖΑ και θέλουν να συμμετέχουν σε συλλογικές διαδικασίες του. Βασικό κρίκο αυτής της προσπάθειας αποτελεί η συγκρότηση και λειτουργία των τοπικών, κλαδικών, αλλά και των κεντρικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ”.
Σήμερα και με το πολιτικό τοπίο να αλλάζει ραγδαία, ακόμα μιλάμε για το πώς πρέπει να ξεκινήσουμε. Η αργοπορία εκτιμούμε ότι δεν είναι αποτέλεσμα απειρίας ή άγνοιας. Αντίθετα, πιστεύουμε βάσιμα, ότι είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των συνιστωσών που είναι η ηγεσία μας, οι οποίες τακτοποιούν και φροντίζουν τα διαμερίσματά τους στο κοινό μας σπίτι, υποτιμώντας τις απαραίτητες εργασίες που θα ισχυροποιήσουν τα θεμέλιά του. Τους διαφεύγει ίσως ότι αν υποστεί ανεπανόρθωτες ρωγμές, κανείς δεν θα φύγει ωφελημένος.
Έτσι, χωρίς επεξεργασμένο και συμφωνημένο πρόγραμμα και χωρίς την αναγκαία οργανωτική διάταξη, ο πολιτικός σχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να χάνει σταδιακά την ορμή και τον χαρακτήρα που του έδωσαν τα βήματα της Α’ Πανελλαδικής Σύσκεψης, και αρχίζει να αισθάνεται μειούμενο τον ενθουσιασμό, το ενδιαφέρον και την προσοχή του κόσμου της Αριστεράς.
Οι Τοπικές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν και οργανώθηκαν συχνά όχι από τις αντίστοιχες οργανώσεις των συνιστωσών -οι οποίες ενίοτε φρόντιζαν να κάνουν επιδεικτικά αισθητή την απουσία τους- αλλά κάποιες φορές ακόμη και πέρα από τη θέλησή τους. Ο ενοποιητικός ιστός ήταν και είναι οι λεγόμενοι Ανένταχτοι-Αριστεροί, που δεν ανήκουν σε κάποια συνιστώσα, αλλά θεωρούν εαυτούς ενταγμένους στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει και οφείλει να δώσει χώρο σε όλους αυτούς. Πρέπει και οφείλει να ανοίξει τις πόρτες του σ’ αυτό τον κόσμο, όχι τυπικά, αλλά ουσιαστικά. Αυτό σημαίνει να μπορούν να έχουν λόγο στις αποφάσεις. Αν αυτό δεν γίνει, τότε δεν έχουν πραγματικό λόγο και κίνητρο συμμετοχής - ούτε οι εντός, ούτε οι εκτός ΣΥΡΙΖΑ ανένταχτοι. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο δικαιούνται να έχουν λόγο και οι ενταγμένοι σε συνιστώσες σύντροφοί μας και να τον εκφράζουν σε όλα τα επίπεδα. Γιατί ο διαμεσολαβημένος από τις ηγεσίες λόγος στα κεντρικά όργανα, δεν είναι ποτέ αρκετός για την ριζοσπαστική αριστερά που θέλουμε να εκφράσουμε.
Χρειάζεται, σε τοπικό επίπεδο, ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί να παίρνει τις δικές του αποφάσεις. Χρειάζεται να υπάρχουν τοπικές οργανώσεις με ουσία και περιεχόμενο. Που σημαίνει να μπορούν να παίρνουν πρωτοβουλίες για θέματα που τις αφορούν, είτε είναι εργατικά, είτε νεολαιίστικα, είτε περιβαλλοντικά, είτε τοπικά. Να μπορούν να παρεμβαίνουν και να αναπτύσσουν κινήματα στους χώρους τους - είτε τοπικά είτε κλαδικά.
Και, για να μπορέσουν να δράσουν με αυτό τον τρόπο, οι τοπικές/κλαδικές οργανώσεις πρέπει να έχουν αυτονομία. Δεν μπορεί η δυνατότητά τους να παίρνουν αποφάσεις, να καθορίζεται από το δικαίωμα του βέτο το οποίο μπορεί να έχει η κάθε μία, η οποιαδήποτε συνιστώσα. Ούτε βεβαίως μπορεί να υπάρξει αυτονομία και ουσιαστική παρέμβαση των Τοπικών Επιτροπών, με έναν ΣΥΡΙΖΑ που καθώς ο ίδιος ζει από την ελεημοσύνη των βουλευτών του, αφήνει τα κύτταρά του να φυτοζωούν χωρίς ουσιαστική οικονομική ενίσχυση, την ίδια ακριβώς στιγμή που τα χρήματα που του διατίθενται μοιράζονται αποκλειστικά μεταξύ των συνιστωσών.
ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
Στην απόφαση της Πανελλαδικής Σύσκεψης του Μάρτη του 2008 συμπεριλαμβάνεται το εξής σημείο: «Η Γραμματεία καλείται να εξετάσει τη συγκρότηση Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής πανελλαδικής σύνθεσης στην οποία θα συμμετέχουν οι εκπρόσωποι των συνιστωσών και των ανένταχτων, αλλά θα εκπροσωπούνται και βασικές τοπικές και κλαδικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ».
Είναι λοιπόν αναγκαίο να προχωρήσουμε σε βήματα που θα ενισχύσουν τη λειτουργία, την πολιτική παρουσία και την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό και ευρύτερο πλαίσιο.
Πρώτο βήμα: ενεργοποίηση των Τοπικών Επιτροπών σε κανονική συνέλευση και ανάδειξη με ψηφοφορία, Συντονιστικής Γραμματείας 6μηνης θητείας και με εναλλαγή προσώπων, που να εκφράζει την ανάγκη και διάθεση για ξεπέρασμα των παραλυτικών ισορροπιών και των συμβιβασμών με τις πεπατημένες οδούς πολιτικής δράσης. Για τη διασφάλιση της πλουραλιστικής και χωρίς αποκλεισμούς έκφρασης συνιστωσών και ανένταχτων, μπορούν να υπάρξουν πρόνοιες ποσόστωσης (αναλογία συνιστωσών-ανένταχτων, «οροφή» ανά συνιστώσα)
Δεύτερο βήμα: ανάπτυξη ενός σχεδίου οργάνωσης της πολιτικής μας πρακτικής με τη συγκρότηση ως βασικού στοιχείου και πυρήνα των Τ.Ε., τις Θεματικές Ομάδες Εργασίας, λαμβάνοντας πρόνοια ώστε κάθε μέλος της Τ.Ε. να εντάσσεται σε μια τέτοια Ομάδα. Ένα τέτοιο σχέδιο στοχεύει στην προώθηση της ενεργού πολιτικής συμμετοχής όλων μας, στην ώσμωση πολιτικών ιδεών, αντιλήψεων και πολιτικής κουλτούρας μεταξύ μας, δίνοντας έμφαση στο να καταστούμε σημείο αναφοράς για όσους προσδοκούν τη στήριξη και συστράτευσή μας, βοηθώντας παράλληλα τη δημιουργία σταθερών δεσμών με εκείνους εξ όσων ευελπιστούμε να ενεργοποιηθούν πολιτικά δίπλα μας.
Τρίτο βήμα: έμφαση στην παρέμβαση των Τ.Ε. σε τοπικό αλλά και ευρύτερο πλαίσιο στα άμεσα και καυτά προβλήματα (ελεύθεροι χώροι και περιβάλλον, ποιότητα ζωής, δημοτικά θέματα, παιδεία, ακρίβεια, κλπ).
Τέταρτο βήμα: άμεση και σε σταθερή βάση συνεργασία των γειτονικών Τ.Ε. σε κοινές δράσεις, ώστε η παρέμβασή τους να αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ και να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά μέσα στην κοινωνία. Παράλληλα, ανάδειξη συντονιστικού οργάνου περιοχών, έτσι ώστε η κοινή δράση των Τ.Ε. να αποκτάει μονιμότερο χαρακτήρα και να γίνεται πιο αποτελεσματική.
Πέμπτο βήμα: επιτάχυνση των διαδικασιών κατάρτισης ενός προγραμματικού πλαισίου που να εκφράζει -κατά το δυνατόν- το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, και ολοκλήρωσή τους σε σύντομο-προκαθορισμένο χρόνο- έτσι ώστε να σταθεί δυνατόν να οριστεί συγκεκριμένη ημερομηνία πραγματοποίησης της Προγραμματικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ.
Έκτο βήμα: να θεσπιστεί σημαντική οικονομική συμμετοχή (ταμείο) από την κρατική επιχορήγηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κύριο ποσό πρέπει να δοθεί στον πολιτικό εκφραστή μας, που δεν είναι άλλος παρά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος έχει άμεση ανάγκη για την κεντρική λειτουργία, τις πολιτικές καμπάνιες αλλά και τις ανάγκες λειτουργίας των τοπικών και των κλαδικών επιτροπών καθώς και για την αναγκαία συγκρότηση περιφερειακών οργάνων.
Το πιο πάνω πλαίσιο πιστεύουμε ότι αποτελεί πρόταση πάλης μέσα απ’ τις γραμμές κατ’ αρχήν του ΣΥΡΙΖΑ, για να αναπτυχθεί μια ριζοσπαστική πολιτικοποίηση και πολιτική ενεργοποίησή του κόσμου της Αριστεράς, με τρόπο που θα βοηθάει τη διαμόρφωση συνειδήσεων, τέτοιων που να προετοιμάζουν το μέλλον.
Παναγιώτης Παπαγεωργίου, Θοδωρής Κανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου