Εργατική Πρωτομαγιά: όλες & όλοι στις συγκεντρώσεις των συνδικάτων

Πέμπτη 1η Μαΐου, 11.οο, Συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεως

10.00, Πολυτεχνείο, Προσυγκέντρωση ΣΥΡΙΖΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

"Κυβέρνηση της Αριστεράς με ορίζοντα τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία"

Δημοσιεύουμε το δεύτερο άρθρο του συντρόφου Θ. Μαράκη για το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το πολιτικό σχέδιο της Αριστεράς στην Ελλάδα.

Blog "ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ"

*

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Με ορίζοντα Σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία

Το εκλογικό αποτέλεσμα και στη συνέχεια οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ σε ανοδική πορεία. Ο λαός στρέφεται προς τα αριστερά όχι γιατί διαβάζει Μαρξ, αλλά αγανακτισμένος από την κυβέρνηση όπου στο όνομα των ελλειμμάτων και του Δημόσιου χρέους συνεχίζει την λιτότητα και την επίθεση στις κατακτήσεις του, την ίδια στιγμή όπου τα σκάνδαλα και τα τεράστια κέρδη του κεφαλαίου αποκαλύπτουν ότι λεφτά υπάρχουν. Αλλά, πάνε στους«νταβατζήδες». Είναι επίσης αγανακτισμένος από το ΠΑΣΟΚ όπου στην ουσία συμπολιτεύεται αντιπολιτευόμενο. Με απλά λόγια δεν κάνει τίποτα.

Η στροφή προς τα αριστερά δεν σημαίνει μόνο ψήφο διαμαρτυρίας, ζητάνε από την αριστερά κάτι περισσότερο, πολιτική διέξοδο. Ζητάνε ηγεσία γιανα ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική και να εφαρμόσει πολιτική που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του εργάτη, του λαού. Πρώτο μεγάλο καθήκον η ενότητα στη δράση ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ και όλων των οργανώσεων της αριστεράς, για αγώνες καλά προετοιμασμένους. Να ξέρει ο κάθε εργαζόμενος γιατί πρέπει να αγωνιστεί. Αλλά το πρώτο που καταλαβαίνει η μάζα των εργαζομένων είναι ότι μόνο ενωμένοι μπορούμενα νικήσουμε. Ο λαός καταλαβαίνει ότι δεν αρκεί να αποκρούσεις τις επιθέσεις της κυβέρνησης, για να νικήσεις χρειάζεται να απαλλαγείς από την κυβέρνηση. Καταλαβαίνει το απλό ότι για να χτυπήσεις το νεοφιλελευθερισμό, τις επιλογές του κεφαλαίου για να εφαρμόσεις το πρόγραμμά σου, για να πάψεις να είσαι απλά κίνηση διαμαρτυρίας, χρειάζεται δυνατά να βάλεις το ζήτημα της εξουσίας. Εξουσία που θα στηρίζεται στη δυναμική συμμετοχή του λαού και όχι απλά στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε το νόημα. Ο απερχόμενος πρόεδρός του ΣΥΝ στο συνέδριο έθεσε τον τολμηρό στόχο για μια «Κυβέρνηση ενός μεγάλου συνασπισμού με επίκεντρο την αριστερά». Αυτό σύμφωνα με το σ. Αλαβάνο σημαίνει ανατροπή του δικομματισμού, να δημιουργηθεί μια νέα πλειοψηφία. Ο στόχος για την ανατροπή του δικομματισμού είναι πολιτικά καθαρός και προσδιορισμένος. Σωστά βάζει το στόχο της κυβερνητικής πλειοψηφίας, γιατί αλλιώς η όλη δραστηριότητα της αριστεράς θα' ναι πάντα μια χωρίς διέξοδο διαμαρτυρία. Σωστά βάζει το στόχο της κυβέρνησης γιατί έτσι καλεί το λαό να μετατρέψει την ψήφο διαμαρτυρίας σε θετική και συμμετοχική. Ψήφο εξουσίας για μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική.

Μέχρις εδώ καλά! Όμως το ζήτημα της κυβέρνησης ενός μεγάλου συνασπισμού με επίκεντρο την αριστερά γεννάει ερωτήματα: Ποιες θα είναι οι πολιτικές δυνάμεις, οι μη αριστερές, που θα είναι έξω από το«επίκεντρο». Το μεγάλο κύκλο της πλειοψηφίας; Γιατί είναι αυτονόητο ότι αφού στο επίκεντρο θα' ναι η αριστερά, η πολιτική των άλλων εκτός επικέντρου δεν θα' ναι αριστερή! Δικαιούμαι να θεωρώ ότι στην καλύτερη περίπτωση θα' ναι ριζοσπάστες δημοκρατικοί. Αν είναι έτσι τότε δεν ξέρω για τι κυβέρνηση μιλάμε, μήπως σαν αυτές που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ στη βάση της απόφασης της 2ης Συνόδου της Κ.Ε. για την Εθνική Λαϊκή Ενότητα; Αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό. Το συμπέρασμα που βγαίνει από την πρόταση είναι απλό: σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, έχει διακήρυξη και πρόγραμμα που στοχεύουν στην απόκρουση του νεοφιλελευθερισμού και δεν στοχεύουν στην ανατροπή του καπιταλισμού. Δικαιούμαι να εκτιμώ ότι για να υπάρξει ο μεγάλος συνασπισμός με μη αριστερές οργανώσεις, κόμματα, τάσεις, ρεύματα,προσωπικότητες, στο πρόγραμμα θα μπει κι άλλο νερό. Και τότε θα γεννηθεί το ερώτημα για ποια αριστερά μιλάμε; Οι παλιότεροι δεν ξεχνούν την Ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Το 1974 ξεκίνησε μετο πιο αριστερό Σοσιαλιστικό πρόγραμμα – ήταν η αριστερά της αριστεράς– όσο ανέβαιναν τα ποσοστά του και πλησίαζε η ώρα να κυβερνήσει, το'χε «μαδήσει» από κάθε σοσιαλιστική θέση. Και είχε διαγράψει όλους τουςαριστερούς Σοσιαλιστές συντρόφους. Μετά απ' αυτά το ΠΑΣΟΚ έγινε στυλοβάτης του συστήματος. Αυτό να το πούμε απλά: δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Θέλουμε θέσεις καθαρές.

Πιστεύω ότι η θέση του σ. Λαφαζάνη στα ΝΕΑ9/2/08 βάζει σωστά το ζήτημα: «Δεν θέλουμε να διαχειριστούμε το σημερινό σύστημα αλλά να το αλλάξουμε (…) Αγωνιζόμαστε για μια κυβέρνηση της αριστεράς που θα στηριχτεί στη συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων και σε δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου που διαφοροποιούνται από τις επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Θέλουμε μια αριστερή κυβέρνηση που θα στηριχτεί πρώτα απ' όλα στους κοινωνικούς αγώνες και τα κινήματα για μια προοδευτική εναλλακτική λύση με ορίζοντα το Σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία». Χρειαζόμαστε αριστερή κυβέρνηση και όχι κυβέρνηση με «επίκεντρο τηναριστερά». Αυτή η πρόταση πρέπει να υιοθετηθεί και υποστηριχθεί ενεργά όχι μόνο από την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από το σύνολο των οργανώσεων της εξ-α, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής. Να στηριχτεί ενεργά και από τους σοσιαλιστές που διαφοροποιούνται από τις επιλογές της Σοσιαλδημοκρατίας. Να μην ξεχνάμε ότι παλιά ο Α. Παπανδρέου είχε χαρακτηρίσει τη Σοσιαλιστική διεθνή – η Διεθνής έχει πρόεδρο το Γιώργο – «…σωσίβιο του σύγχρονου μονοπωλιακού καπιταλισμού». Πάνω σ' αυτή την πρόταση μπορεί να στηριχθεί η συζήτηση για τοαντικαπιταλιστικό κόμμα. Θεωρώ ότι βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος μετην πρόταση της LCR. Πιστεύω ότι αυτή η πρόταση θα σπρώξει την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ με γρήγορους ρυθμούς. Γιατί δεν πρόκειται για«παραμύθι» πρόκειται για πραγματική διέξοδο την οποία ο λαός καταλαβαίνει και θέλει.

Η πρόταση του ΚΚΕ

Αξίζει να δούμε την πρόταση του ΚΚΕ έτσι όπως επιγραμματικά προβάλλεται από την Γραμματέα του σε συνέντευξη στο «Βήμα» 10/2/08. Συγκεκριμένα διαβάζουμε: «Για να γίνει αποτελεσματική η πάλη πρέπει το λαϊκό κίνημα να αντιμάχεται τη στρατηγική του κεφαλαίου, να έχει δική του πρόταση εξουσίας». Πρόγραμμα: «Η κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, η λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο είναι μονόδρομος για τη σχεδιασμένη ανάπτυξη προς όφελος του λαού». Πώς μπορεί να γίνει αυτό: «Χρειάζεται λαϊκή αντεπίθεση απόκρουσης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ξεσηκωμό πρωταρχικά στους χώρους εργασίας (…). Αλλαγή του συσχετισμού στα συνδικάτα και σε πολιτικό επίπεδο. Χρειάζεται λαϊκή συμμαχία πάλης και εξουσίας». Είναι αλήθεια ότι το ΚΚΕ προγραμματικά βρίσκεται πιο αριστερά από το ΣΥΝ. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην σκληρή κριτική που κάνει στο ΣΥΝ. Αντίθετα, η κριτική όταν είναι πολιτικά σωστή βοηθάει το προχώρημα της συνείδησης του κινήματος. Το πρόβλημα βρίσκεται στην αντιενωτική, αριστερίστικη πολιτική του, όπου στην ουσία αναιρεί και κάνει ακατανόητα όλα τα βασικά σημεία της πρότασής του για εξουσία.

Σημείο πρώτο: «Για να γίνει αποτελεσματική η πάλη πρέπει το λαϊκό κίνημα να αντιμάχεται κλπ». Σωστά! Αλλά για να υπάρξει «λαϊκό κίνημα» χρειαζόταν στις 12 Δεκέμβρη 2007 και στις 13 Φλεβάρη 2008, μια συγκέντρωση και μια πορεία για το ασφαλιστικό. Όλοι είμαστε ενάντια στις προτάσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, με διαφορετικές θέσεις, άλλος ρεφορμιστικές και άλλος πιο επαναστατικές.

Σημείο δεύτερο: Αυτό που προέχει είναι: «η ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής» κι αυτό μόνο ενωμένοι μπορούμε να το πετύχουμε. Και είναι οι νίκες που ανεβάζουν το ηθικό των εργαζομένων, για να γίνει ο «ξεσηκωμός στους χώρους δουλειάς». Ξεσηκωμός με διασπαστικές συγκεντρώσεις δεν γίνεται. Αντίθετα πέφτει το ηθικό. Είναι οι νίκες, που ανεβάζουν το ηθικό των εργαζομένων και απαιτούν από τις ηγεσίες πιο μαχητικούς αγώνες και σύνθημα, πάνω στη βάση των οποίων πραγματοποιείται η «Λαϊκή Αντεπίθεση». Είναι αυτονόητο ότι μόνο με τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ και ΠΑΜΕ δεν γίνεται ούτε «ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής» ούτε «ξεσηκωμός…», ούτε «Λαϊκή Αντεπίθεση». Για να γίνουν αυτά χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα στη δράση όλων των αριστερών δυνάμεων και των σοσιαλιστικών δυνάμεων που διαφοροποιούνται από τις επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η άνοδος της αριστεράς στις τελευταίες εκλογές, όπου συνεχίζεται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οφείλεται κατά κύριο λόγο στις δυνάμεις που διαφοροποιούνται από το ΠΑΣΟΚ.

Σημείο τρίτο: θεωρώ ότι σ' αυτές τις δυνάμεις «χρειάζεται (να στηριχτεί) η λαϊκή συμμαχία πάλης και εξουσίας». Αλλά δυστυχώς η ηγεσία δεν δέχεται να συζητήσει αυτή την πρόταση. Και εδώ είναι το παράδοξο με την πρόταση της ηγεσίας του ΚΚΕ! Σ' όλους μας γεννιέται τοε ρώτημα με ποιες υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις θα κάνει την «συμμαχία πάλης και εξουσίας». Οι πολιτικές αριστερές δυνάμεις στην Ελλάδα είναι συγκεκριμένες. Οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία είτε ανήκουν οργανωτικά σ' αυτές είτε τις ψηφίζουν. Η συμμαχία πάλης και εξουσίας σήμερα, μόνο μ' αυτές τις δυνάμεις μπορεί να ξεκινήσει.

Το πρώτο που καταλαβαίνει ο λαός είναι η ενότητα στη δράση για να πετύχει στους αγώνες. Μέσα στους κοινούς αγώνες, ακούει, διαβάζει, κρίνει τις διαφορετικές απόψεις, ξεκαθαρίζει τις σκέψεις του, τοποθετείται πολιτικά. Και τότε αλλάζουν οι συσχετισμοί στα συνδικάτα και το «πολιτικό επίπεδο». Θεωρώ ότι στην ουσία η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει καμία πρόταση, ούτε πρόταση εξουσίας γιατί της λείπει η πρόταση των προτάσεων, η ενότητα στη δράση με τις υπαρκτές δυνάμεις. Θεωρώ λάθος μεγάλης κλίμακας τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο απάντησε στην πρόταση του ΣΥΝ για μια «κυβέρνηση ενός μεγάλου συνασπισμού με επίκεντρο της αριστερά». Πρόταση που παρά τα κενά της δίνει διέξοδο εν δυνάμει προς τα αριστερά την στιγμή που ο δικομματισμός καταρρέει. Την μηδενίζει και την δυσφημεί σαν «νεοφιλελεύθερη παγίδα» και πιθανή κυβέρνηση Πρόντι. Έτσι γίνεται ανάχωμα στις διαθέσεις του λαού, να τις βοηθήσει να πάνε πιο αριστερά. Η ηγεσία του ΚΚΕ όφειλε να δεχτεί την πρόταση κριτικά και μάλιστα να αντιπαραθέσει στην ηγεσία του ΣΥΝ την πρόταση Λαφαζάνη, με πιο-ίσως-επαναστατικό περιεχόμενο.

Σ' ένα συνασπισμό κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς στο επίπεδο των οργανωμένων δυνάμεων το πάνω χέρι το έχει το ΚΚΕ και οι οργανώσειςτης αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Αν η μέλλουσα αριστερή κυβέρνηση γίνει «νεοφιλελεύθερη παγίδα», θα εξαρτηθεί από την έκβαση του αγώνα που θα δοθεί μέσα στις γραμμές του συνασπισμού και στην κοινωνία. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις για την έκβαση του αγώνα. Αλλά αυτό απέχει πολύ από τη θέση του ΚΚΕ, που θεωρεί τη μάχη χαμένη – «νεοφιλελεύθερη παγίδα».

Πιστεύω ότι η στροφή της κοινωνίας προς τα αριστερά, θέλει διέξοδο, μας δίνει περισσότερες πιθανότητες να νικήσουμε και να επιβάλλουμε μια«κυβέρνηση της αριστεράς» με ορίζοντα το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.

Θ. Μαράκης (2) - 21.2.2008

ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ - ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ

Συνέντευξη Τύπου έδωσαν στις 22/4/ ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος, ο Γ. Μπανιάς (Βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ) και ο Ρ. Ρινάλντι (Συντονιστής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ) με θέμα: «ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ - ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ».

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Δεν είναι τόσο παράδοξο όσο φαίνεται μια συνέντευξη για την μεταρρυθμισμένη Συνθήκη της Ε.Ε. αυτή την εβδομάδα. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, είναι εβδομάδα των παθών και είναι εβδομάδα, την ίδια στιγμή, της κερδοσκοπίας. Τα μεγάλα συμφέροντα δεν σκέφτονται ούτε καν τις μέρες που περνάνε, και βλέπουμε τι γίνεται και με το θέμα του ΟΤΕ και με το θέμα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Και ίσως το τροπάριο της ημέρας το «διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαζον κλήρον» ισχύει για το δημόσιο τομέα της χώρας, διότι βλέπουμε πώς έχουν πέσει να κατασπαράξουν και τον ΟΤΕ, Marfin, Deutshe Telecom και το Τ.Τ, η ιδιωτικοποιημένη Εθνική, Eurobank κ.λπ., καταστάσεις τις οποίες στην πραγματικότητα νομιμοποιεί και συνταγματοποιεί η μεταρρυθμισμένη Συνθήκη.

Εμείς θέλουμε να πούμε στην κυβέρνηση ότι να ξέρει, ότι, εφ΄ όσον ισχύει αυτό που λέγεται, ότι μέσα στο διήμερο θα υπάρξει συμφωνία με την Deutshe Telecom θα είναι για τη Ν.Δ. Μεγάλη Πέμπτη. Αυτό θα το πληρώσει η Ν.Δ. Και πιστεύουμε ότι όλη η κοινωνία κατανοεί ότι μια χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά εάν δεν έχει στη διάθεσή της το μεγαλύτερο εργαλείο, που είναι αναγκαίο στην εποχή μας, στην εποχή της πληροφορικής, των επικοινωνιών, δηλαδή τον ΟΤΕ.

Με όλα αυτά συνδέεται και η Ευρωσυνθήκη. Διότι ακριβώς νομιμοποιεί και συνταγματοποιεί αυτές τις καταστάσεις. Η Ευρωσυνθήκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια περίληψη, μια μίνι φούστα του Ευρωσυντάγματος, το οποίο έχει απορριφθεί με δημοψηφίσματα και από τους λαούς της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Στην πραγματικότητα δεσμεύει την Ε.Ε. σε πολιτικές ελεύθερων και ανεξέλεγκτων αγορών, απορρίπτει το κοινωνικό κράτος, καλλιεργεί τη στρατιωτικοποίηση και την εξάρτηση από τις ΗΠΑ και στερεώνει το θεσμικό έλλειμμα δημοκρατίας λειτουργίας της Ε.Ε.

Η Συνθήκη αυτή έτσι γίνεται αναχρονιστική και αντιδραστική. Πολύ περισσότερο στις ημέρες μας, που από μια άποψη, βλέπουμε τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ε.Ε. να προχωρούν σε προωθημένα μέτρα έξω από την φιλοσοφία τους, όπως είναι οι εθνικοποιήσεις. Εθνικοποιήσεις χρεοκοπημένων τραπεζών, όπως για παράδειγμα η Northern Rock στη Μ. Βρετανία και άλλες που περιμένουν στο διάδρομο και εθνικοποιήσεις των ζημιών των μεγάλων κεφαλαίων, την ίδια στιγμή βέβαια που συνεχίζεται η ιδιωτικοποίηση κάθε τι του κερδοφόρου.

Η υιοθέτηση αυτής της Συνθήκης έγινε χωρίς δημοκρατικές εγγυήσεις, δηλαδή χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων κάθε χώρας και χωρίς πρόθεση δημοψηφισμάτων για την επικύρωσή τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επομένως προβάλλει δύο ζητήματα. Το όχι στην Ευρωσυνθήκη και την απαίτησή μας στην Ελλάδα να γίνει δημοψήφισμα. Διότι πρόκειται για κορυφαίο νομικό κατασκεύασμα που διέπει τις βασικές λειτουργίες σε όλους τους τομείς και του ελληνικού κράτους. Δημοψηφίσματα θα θέλαμε να υπάρξουν στις άλλες χώρες.

Και, δεύτερον, δεν μένουμε μόνο στο όχι. Προβάλλουμε μια σειρά αιχμηρές, προωθημένες, ριζοσπαστικές πολιτικές με στόχο τον κοινωνικό, αναπτυξιακό, οικολογικό έλεγχο της αγοράς, την στήριξη και επέκταση του κοινωνικού κράτους, την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, τις οικολογικές πολιτικές, την ειρήνη, την αποδέσμευση των πολιτικών στην Ευρώπη από τις ΗΠΑ.

Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, είναι μια κατάκτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι δεν είμαστε ένα κόμμα. Είμαστε μια συμμαχία κομμάτων. Δεν έχουμε ακριβώς την ίδια γενική προσέγγιση για το εγχείρημα της Ε.Ε. Άλλες δυνάμεις έχουν μια γενικά αρνητική συνολική τοποθέτηση προς τον ίδιον τον θεσμό της Ε.Ε., άλλες δυνάμεις, όπως είναι για παράδειγμα το κόμμα μου, ο ΣΥΝ, έχουν μια αυστηρή κριτική στις σημερινές πολιτικές, αλλά μαζί με το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αγωνίζονται ώστε η Ε.Ε. να στηριχθεί σε άλλα θεμέλια τα οποία είναι το κοινωνικό κράτος, η δημοκρατία, η ελευθερία, η προστασία του περιβάλλοντος, η αντιμετώπιση των περιφερειακών ανισοτήτων.

Είναι πολύ σημαντικό για μας το ότι έχουμε αυτές τις κοινές θέσεις και στο όχι και στο ναι, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις. Και σήμερα συμβολικά ξεκινάει μια μεγάλη καμπάνια ενάντια στην μεταρρυθμισμένη Ευρωπαϊκή Συνθήκη που, δυστυχώς, υπέγραψε η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή και υποστηρίζει και η αξιωματική αντιπολίτευση.
-----

Σημεία της ομιλίας του Γιάννη Μπανιά- Βουλευτή Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ

1.Εγκρίθηκε στις 13 Δεκεμβρίου του 2007 στη Σύνοδο κορυφής.

2.Ως προς τη μορφή.Μεταμφιεσμένο σε μια πιο «εύπεπτη» μορφή, εν μέρει και περιεχόμενο το Ευρωσύνταγμα, που απέρριψαν οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας με Δημοψηφίσματα το 2005.
Παρουσιάζεται τώρα ως «μεταρρυθμιστική», με τη μορφή τροποποιήσεων στη Συνθήκη της Νίκαιας, προκειμένου να αποφευχθούν τα Δημοψηφίσματα.Με αυτή τη μορφή έρχεται για έγκριση στα Κοινοβούλια όλων των Χωρών μελών της Ε.Ε., πλην Ιρλανδίας όπου θα γίνει υποχρεωτικά Δημοψήφισμα, γιατί το επιβάλλει το Σύνταγμα αυτής της χώρας.Ήδη εγκρίθηκε από 8 Κοινοβούλια.

3.Ως προς το περιεχόμενο της Συνθήκης.
Αποφεύγεται οτιδήποτε θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως γνώρισμα Συντάγματος, π.χ.
Η αναφορά στη σημαία και τον ύμνο.
Η τυπική θεσμοθέτηση Υπουργού Εξωτερικών.
Στην ουσία της η Συνθήκη αποτελεί ένα πολύ ισχυρό μείγμα νεοφιλελευθερισμού και μιλιταρισμού.

Α. Οικονομία-Κοινωνία
- Στην Ε.Ε. όλα διέπονται από τον ανταγωνισμό. «Άκρως ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία της αγοράς».(άρθρο 3)
Η Συνθήκη της Λισσαβόνας πηγαίνει πέρα από τη Συνθήκη της Νίκαιας και το Ευρωσύνταγμα που απορρίφθηκε.
Καραμπινάτος νεοφιλελευθερισμός.
- Η δημοσιονομική πολιτική παραμένει αμετάβλητη. Την επιβλέπει η Οικονομική και Δημοσιονομική Επιτροπή, που μπορεί να παίρνει μέτρα εναντίον κρατών με «υπερβολικά ελλείμματα».
- Η Συνθήκη δεν δίνει δεσμευτικές κατευθύνσεις για μείζονος σημασίας κοινωνικά ζητήματα.

Β. Δικαιώματα
-Η Συνθήκη προσδίδει νομική ισχύ στο «Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων» . Χωρίς ωστόσο να ενσωματώνονται στο κείμενο της Συνθήκης.
- Κρίσιμοι τομείς εξαιρούνται από την ισχύ του «Χάρτη» και ρυθμίζονται από άλλες διατάξεις. Π.χ.
• Προστασία, επεξεργασία και μετακίνηση προσωπικών δικαιωμάτων.
• Μετανάστες.
-Οι διατάξεις του όμως βρίσκονται πίσω από σχετικές διατάξεις εθνικών Συνταγμάτων.(π.χ. ενώ το ελληνικό Σύνταγμα κατοχυρώνει τη δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, ο Χάρτης προβλέπει μόνο για την υποχρεωτική).

Γ. Μετανάστες
-Η Συνθήκη είναι εξαιρετικά ασαφής. Η μεταναστευτική πολιτική επαφίεται σε γενικές γραμμές στα κράτη μέλη.
-Περιορίζεται σε κοινή πολιτική «διαχείρισης των συνόρων», σε διαπραγματεύσεις με τρίτα κράτη και στους όρους χορήγησης άδειας παραμονής περιορισμένου χρόνου.
-Έτσι αφήνεται ελεύθερο το πεδίο για μέτρα, όπως το σχέδιο Σαρκοζί:
Να γίνεται έλεγχος DNA προτού επιτραπεί η ένωση των οικογενειών και μεταναστών.
Και η πρόταση Μπερλουσκόνι:
Να εκδιωχθούν όσοι μετανάστες «δεν έχουν δουλειά» ή η πρακτική των ελληνικών αρχών να κρατούν μετανάστες και πρόσφυγες σε άθλιες συνθήκες.

Δ. Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική 'Αμυνας
- Κάνει σημαντικό βήμα η Συνθήκη. Και στους δύο αυτούς τομείς η πολιτική ασκείται υπέρ των θεμελιωδών αρχών και συμφερόντων της Ένωσης.
- Ωθείται η Ένωση σε στρατιωτικοποίηση. Δυνατότητα ανάληψης αυτόνομης στρατιωτικής δράσης σε άλλες χώρες, και μάλιστα και χωρίς αποφάσεις του ΟΗΕ.
Γι αυτό το σκοπό τα κράτη μέλη καλούνται να «βελτιώσουν τις αμυντικές τους δυνατότητες».
- Για να μην μπορεί ένα κράτος μέλος να εμποδίσει τέτοιες δράσεις, προβλέπει η Συνθήκη τη δυνατότητα ομάδες χωρών να λειτουργούν, με την έγκριση του Συμβουλίου ξεχωριστά.
- Η στρατιωτική συνεργασία δίνει τη δυνατότητα και σε στρατιωτικές επεμβάσεις σε χώρες μέλη, βάσει της «ρήτρας αλληλεγγύης».
Για την αντιμετώπιση τρομοκρατικών επιθέσεων.
Εφόσον το ζητήσουν οι αρχές κάποιας χώρας μέλους.
- Είναι φανερό ότι η Κοινή-Εξωτερική Πολιτική, και Πολιτική Άμυνας, αποσκοπεί σε αναβάθμιση του ρόλου της Ένωσης στη συνεργασία της με τις ΗΠΑ.

Ε. Αστυνομική και δικαστική συνεργασία
-Δημιουργία κοινών διωκτικών δομών για τη δίωξη του διασυνοριακού εγκλήματος, της τρομοκρατίας, του εμπορίου ναρκωτικών, της παραχάραξης κ.α.
-Θεσμοθέτηση ευρωπαϊκής εισαγγελικής αρχής. (Προοπτικά).
-Η Ευρωπόλ μπορεί να δρά στις χώρες μέλη, συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές αυτών των χωρών και σε συμφωνία μαζί τους.

Στ. Θεσμοί και Λειτουργία
-Τα πολιτικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι: Η Επιτροπή. Το Κοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και το Συμβούλιο(Συμβούλιο Υπουργών).
-Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι τα νομοθετικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Νέος θεσμός ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Εκλέγεται για δυόμισι χρόνια.
- Ύπατος Εκπρόσωπος: έχει της αρμοδιότητα της Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας. Εκλέγεται από το Κοινοβούλιο και λογοδοτεί σε αυτό.

Ζ.Λήψη αποφάσεων
-Οι αποφάσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στο Συμβούλιο, για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, θα λαμβάνονται από το 2014 με ειδική πλειοψηφία 72% των μελών τους που αντιπροσωπεύουν 65% του πληθυσμού της Ένωσης.
- Για τα άλλα θέματα με ποσοστό 55% των μελών τους που πρέπει να αντιπροσωπεύουν, το 65% του πληθυσμού της Ένωσης.
-Η συμμετοχή των Εθνικών Κοινοβουλίων περιορίζεται σε ενστάσεις για ζητήματα επικουρικότητας.

4. Δημοψήφισμα
- Η σπουδαιότητα της Συνθήκης της Λισσαβόνας, που θίγει ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και χαράζει κατευθύνσεις για μείζονος σημασίας κοινωνικά θέματα, απαιτεί την έγκρισή της από τους λαούς των χωρών μελών.
- Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με Δημοψήφισμα.
- Πριν το Δημοψήφισμα πρέπει να προηγηθεί πλήρης ενημέρωση του λαού.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει τη Συνθήκη στη Βουλή και προτείνει να γίνει Δημοψήφισμα.

"Κυβέρνηση της Αριστεράς με επίκεντρο ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ"

Με σημαντική καθυστέρηση λόγω τεχνικών προβλημάτων, λάβαμε και δημοσιεύουμε δύο κείμενα του ανένταχτου συντρόφου Θ. Μαράκη για τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρώτο αποτελεί συνεισφορά στο διάλογο για την 1η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, και το δεύτερο θα δημοσιευθεί σε επόμενη ανάρτηση.

Υπενθυμίζουμε ότι το blog "ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ" είναι μια ανοιχτή πλατφόρμα ενημέρωσης, προβληματισμού και διαλόγου, και περιμένουμε κείμενα προς δημοσίευση από κάθε Νεοσμυρνιώτη και Νεοσμυρνιώτισσα, είτε είναι μέλος κάποιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, είτε φίλος/η του ΣΥΡΙΖΑ, είτε απλά ενεργός πολίτης.

Συντακτική Ομάδα

~~~~~

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ

του Θ. Μαράκη

Το πιο σημαντικό θέμα με το οποίο ωφελεί να ασχοληθεί η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο τολμηρός στόχος «για μια κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού με επίκεντρο την αριστερά». Γιατί είναι θέμα που απασχολεί την κοινωνία, δίνει διέξοδο και προοπτική στην αριστερή στροφή.

Ο Λαός δεν θέλει το δικομματισμό, την πολιτική του, τη σαπίλα των σκανδάλων. Θέλει μια κυβέρνηση τη Αριστεράς, ικανή να ανατρέψει την νεοφιλελεύθερη πολιτική και να εφαρμόσει την πολιτική της, το πρόγραμμά της προς όφελος του Λαού και των Εργαζομένων.

Η πρόταση του σ. Αλαβάνου είναι ένα βήμα μπροστά. Απαντά στο αίτημα του Λαού. Μετατρέπει την ψήφο διαμαρτυρίας σε ψήφο θετική, εξουσίας. Έχει όμως ασαφή στοιχεία που αφήνουν ερωτήματα. Θέλει διόρθωση, πρέπει να γίνει πιο καθαρή. Τι σημαίνει η «Αριστερά στο επίκεντρο του μεγάλου συνασπισμού»; Γιατί είδους κυβέρνηση μιλάμε;

Η πανελλαδική σύσκεψη, οι συνιστώσες, οι ανένταχτοι, το αριστερό ρεύμα μέσα στο ΣΥΝ χρειάζεται να στηρίξουν κριτικά ή ως έχει την πρόταση του σ. Λαφαζάνη στα ΝΕΑ 9.2.08, όπου υποστηρίζει: «Δεν θέλουμε να διαχειριστούμε το σημερινό σύστημα, αλλά να το αλλάξουμε. Αγωνιζόμαστε για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα στηριχθεί στη συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων και σε δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου που διαφοροποιούνται από τις επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ [….] με ορίζοντα το Σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία».

Η πρόταση χρειάζεται να υποστηριχθεί και από την αντικαπιταλιστική αριστερά, γιατί, αν η πλειοψηφία της σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα ο ΣΥΝ υιοθετήσουν αυτήν την πρόταση, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει στο δρόμο για την συγκρότηση αντικαπιταλιστικού κόμματος στην Ελλάδα.

Ο πολιτικός στόχος κυβέρνησης της Αριστεράς θα βοηθήσει πολύ την άποψη που ζητά την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό φορέα. Γιατί ο πολιτικός στόχος είναι αυτός που θα κινήσει και ενεργοποιήσει, όχι το σύνολο της κοινωνίας, αλλά κατ΄ αρχήν τα πιο ενεργά στοιχεία της νεολαίας και τους παλιούς της μεγάλης, αλλά έμπειρης κατηγορίας των ανενεργών. Όλοι θέλουν να παλέψουν για να φύγει η δεξιά και η δεξιά αντιπολίτευση. Σ΄ αυτήν την προοπτική θα ζητήσουν φορέα στράτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να κινηθεί με ομάδες πρωτοβουλίας, Τοπικές Οργανώσεις σε γειτονιές και στους χώρους δουλειάς. Με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες.

Η συμμετοχή στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει τις αναλογίες της εποχής του 1974, της αυτο-οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ. Είμαστε στην εποχή μας και η εποχή μας, έδωσε τη συγκρότηση του Φόρουμ και του Αντιπολεμικού Κινήματος με γενικές συνελεύσεις σε γειτονιές, όπου η συμμετοχή κυμαινόταν την περίοδο της έντονης δράσης από 50 έως και πάνω από 100 άτομα. Να μην την υποτιμήσουμε την εποχή μας. Αλλά να μην πάρουν και τα μυαλά μας αέρα.

Το «Αγωνιζόμαστε για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα στηριχθεί στη συνεργασία όλων των Αριστερών δυνάμεων κλπ.» χρειάζεται η Πανελλαδική Σύσκεψη να την κάνει κάλεσμα με πρώτο παραλήπτη την ηγεσία του ΚΚΕ και έπονται –με την καλή έννοια- όλες οι οργανώσεις της Αριστεράς και βέβαια σ΄ όλους αυτούς που ανοιχτά διαφοροποιούνται, με κατεύθυνση προς τα αριστερά από τις επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Η ανταπόκριση θα είναι ένα τεστ για όλη την Αριστερά.

Η πρόταση, συνδυασμένη με το ενότητα στη δράση αποκτά δυναμική, όπου μπορεί στο πεδίο των αγώνων να επιταχύνει την κρίση του δικομματισμού. Κρίση η οποία εξελίσσεται χωρίς η Αριστερά να έχει αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Δεν πρέπει να καιροσκοπούμε, δεν πρέπει να αφήσουμε στο κεφάλαιο να βρει λύσεις, γιατί ήδη τα επιτελεία του, τις αναζητούν. Χρειάζεται να κινηθούμε γρήγορα.

Η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να βγει με ένα σύνθημα για καμπάνια: «Κυβέρνηση συνεργασίας όλων των Αριστερών δυνάμεων με επίκεντρο ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ»

(26-2-2008)

Θ. ΜΑΡΑΚΗΣ

Να ανατραπεί η απαράδεκτη συμφωνία για τη διετή ΕΓΣΣΕ

Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την έντονη διαφωνία της με τη «δικομματική» (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) συμφωνία μεταξύ της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων για την ΕΓΣΣΕ του 2008 και του 2009.

Η συμφωνία αυτή "έκλεισε" σε μία χρονική στιγμή που η βάση των συνδικάτων προσδοκούσε αντίστροφη πορεία από την ηγεσία της ΓΣΕΕ: προσδοκούσε τη συνέχεια των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων της 12/12 και 19/3, προσδοκούσε τη σύνδεση της αντίστασης στο ασφαλιστικό με την αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και τη διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς, προσδοκούσε τακτική επιμονής για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Καραμανλή. Η "λευκή σημαία" που φαίνεται να υψώνουν οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, η προσχώρηση στο κλίμα "κοινωνικής ειρήνης" που ζητά ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, δεν αντικατοπτρίζει τη διάθεση της βάσης των σωματείων που εκδηλώθηκε στα πρόσφατα μεγαλειώδη συλλαλητήρια και τους σκληρούς απεργιακούς αγώνες.

Επίσης απαράδεκτο είναι το περιεχόμενο της συμφωνίας. Για το 2008, η Σύμβαση προβλέπει "αύξηση" της τάξης του 4,4%, δηλαδή στα όρια του επισήμως αναγνωρισμένου (και στην αλήθεια υποτιμημένου) πληθωρισμού. Αυτό το ποσοστό οδηγεί σε νέες απώλειες στο πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων. Όσο για την "αύξηση" 5,5% του 2009, αυτή θα καταβληθεί… μετά την 01/05, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο.

Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν την πάλη για την ανατροπή της αντιασφαλιστικής πολιτικής, για την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, για την κατάκτηση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις. Αυτή την κατεύθυνση ουσιαστικής αντίστασης οφείλουμε επειγόντως να ενισχύσουμε όλοι σε βάρος της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού.

27/03/2008
Η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Δελτίο Τύπου της ΚΟΕ για το σκάνδαλο ντόπινγκ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το σκάνδαλο ντόπινγκ στην Άρση Βαρών γκρεμοτσακίζει με τον πιο απότομο τρόπο το μύθο της ισχυρής Ελλάδας. Αποκαλύπτει πού οδηγεί η συγκομιδή επιτυχιών με κάθε τρόπο, πού οδηγεί η αναγωγή αθλητικών διοργανώσεων σε μεγάλες εθνικές μάχες. Φανερώνει πού οδηγεί η επικοινωνιακή πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων για την ισχυρή Ελλάδα και τις πρωθυπουργικές κορώνες μετά από κάθε αθλητική επιτυχία. Περιπαίζει τη μόνιμη κυβερνητική επιχείρηση να εμφανίζονται ως εθνική επιτυχία και απόδειξη λαμπρής διακυβέρνησης, τα ολυμπιακά μετάλλια, τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, μέχρι και το κιτς υποπροϊόν της Γιουροβίζιον (αν θυμηθούμε τις περιχαρείς δηλώσεις του Υπουργού Επικρατείας για τον εθνικό άθλο της κας Παπαρίζου…).

Δεν υπάρχει απλά πολιτική ευθύνη. Υπάρχει πολιτικός σχεδιασμός: Για εθνικούς μύθους–αποδείξεις υπεροχής. Για μετάλλια, αθλήματα, πρωτιές, στιγμές εθνικής ανάτασης και παλλαϊκής συγκίνησης, βουτηγμένες στο αναβολικό. Για βιομηχανία κατασκευής ηρώων που θα προτρέπουν τους κοινούς θνητούς στη φυγή από τη μίζερη καθημερινότητα. Για δήθεν εθνικές υποθέσεις που επιβάλλουν ή προκαλούν συστράτευση γύρω από την ηγεσία. Για μηχανισμούς και ομοσπονδίες που –στενά διαπλεκόμενες με τη βιομηχανία των αναβολικών– εκτοξεύουν πολιτικά πρόσωπα, εξασφαλίζουν συμπάθεια, αναγνώριση και ψήφους. Για υπουργούς και πρωθυπουργούς που –το λιγότερο– κάνουν τα στραβά μάτια στο «θαύμα του ελληνικού αθλητισμού». Για έναν αθλητισμό- πρωταθλητισμό που εξαγοράζει με τη δια βίου οικονομική εξασφάλιση των πρωταθλητών τη συναίνεση στη ντόπα ή και την αναζήτησή της. Για έναν εμπορευματοποιημένο αθλητισμό που εχθρεύεται τη μαζική άθληση στο βωμό της παραγωγής μεταλλίων και εθνικών ντοπαρισμάτων...

Το ντοπάρισμα, τα φάρμακα, τα αναβολικά, τα ψέματα δεν αφορούν βασικά τον αθλητικό χώρο ούτε την προπόνηση. Απλά εκεί μπορούν να αποδειχτούν επιστημονικά.

Αφορούν το πολιτικό σύστημα που είχε ανάγκη ορόσημα και εθνικές υποθέσεις ώστε να στρατεύεται ο λαός στους στόχους της ολιγαρχίας.

Ο μύθος της ισχυρής Ελλάδας στον αθλητισμό, με το νέο σκάνδαλο (είχε προηγηθεί αυτό των Ολυμπιακών του 2004), τελειώνει. Η ισχυρή Ελλάδα στα εθνικά, στην οικονομία, στην κοινωνική συνοχή έχει προ πολλού χρεοκοπήσει. Ας τελειώσουν και οι πολιτικές που γέννησαν, εξέθρεψαν και μέχρι σήμερα συντηρούν τους μύθους αυτούς.

07/04/2008

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας

ΔΙΚΤΥΟ “ΑΝΕΝΤΑΧΤΩΝ” ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ του ΣΥΡΙΖΑ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΣΟΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΤΩΝ ΜΗ ΕΝΤΑΓΜΕΝΩΝ ΣΕ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Εμείς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό, νιώθουμε στρατευμένοι μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ στο μεγάλο εγχείρημα της ενότητας της αριστεράς, παραμένοντας μη ενταγμένοι σε οποιαδήποτε από τις συνιστώσες του.

Χαιρετίζουμε το γεγονός ότι στο κείμενο συμπερασμάτων που εκδόθηκε μετά την 1η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνεται η ανάγκη για “παραπέρα επεξεργασία μιας αριστερής προοδευτικής λύσης στο πρόβλημα της χώρας…” και αποφασίζεται “το βάθεμα των προγραμματικών επεξεργασιών, με την διαμόρφωση ενός συνοπτικού πολιτικού σχεδίου, που θα επιβεβαιώνει το στρατηγικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας”.

Χαιρετίζουμε επίσης, το γεγονός ότι το ίδιο κείμενο θεωρεί ότι “ουσιώδης προϋπόθεση γι’ αυτό, είναι η ενεργοποίηση των χιλιάδων αγωνιστών που βρίσκονται έξω από τις οργανώσεις, αλλά αναγνωρίζουν ως πολιτική τους εκπροσώπηση τον ΣΥΡΙΖΑ και θέλουν να συμμετάσχουν στις συλλογικές διαδικασίες του”. Για να γίνει η σημαντική αυτή πολιτική διαπίστωση πράξη, απαιτείται σύμφωνα με το ίδιο αυτό κείμενο, “να μελετηθεί παραπέρα ο τρόπος συμμετοχής των δυνάμεων που δεν ανήκουν σε πολιτικές συνιστώσες, στην οργανωμένη δράση του ΣΥΡΙΖΑ (ανένταχτοι), προωθώντας στον μέγιστο δυνατό βαθμό την δημιουργική σχέση και ισοτιμία μεταξύ ενταγμένων και ανένταχτων και των νέων δυνάμεων που προσχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ”.

Την ανάγκη γι’ αυτή την πολιτική ισοτιμία και συμμετοχή στις πολιτικές αποφάσεις, διατύπωσαν από του βήματος της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ πολλοί από εμάς, και για το λόγο αυτό εκδόθηκε και σχετικό κείμενο -το οποίο κατατέθηκε στο Προεδρείο της Σύσκεψης- στο οποίο διαπιστώνεται η ανάγκη ύπαρξης ενός πανελλαδικού Δικτύου Ανένταχτων, με στόχο την ενημέρωση και την ανταλλαγή απόψεων.

Στα πλαίσια αυτά, ιδρύσαμε αυτή την ηλεκτρονική σελίδα (blog), προκειμένου όλοι οι σύντροφοι να μπορούν να διατυπώνουν επωνύμως τις απόψεις τους και να γίνονται κοινωνοί των απόψεων των υπολοίπων, για όλα τα θέματα που απασχολούν τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως σε ό,τι αφορά τον προβληματισμό της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για το πώς είναι δυνατόν να συμμετάσχουμε, ως ανένταχτοι, στο υπό κατάρτιση πολιτικό σχέδιο και στο βάθεμα των προγραμματικών θέσεων του πολιτικού σχηματισμού που μας εκφράζει.

Σαφώς και η κίνηση αυτή -η οποία κατά κανένα τρόπο δεν στοχεύει στη δημιουργία άλλης μίας συνιστώσας στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ- δεν υποκαθιστά τη συζήτηση που θα γίνει –και πρέπει να γίνει- στα πλαίσια των Τοπικών Συνελεύσεων. Είναι όμως εξόχως υποβοηθητική αυτής, αφού διευκολύνει την σε μεγάλη κλίμακα ανταλλαγή απόψεων μεταξύ όσων στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να είναι ενταγμένοι σε κάποια συνιστώσα του.

Πιστεύουμε ότι ο διάλογος και η επικοινωνία ανάμεσά μας, μπορεί να συμβάλλει με ουσιαστικό τρόπο στο ζήτημα που θέτει η Γραμματεία για την ισότιμη συμμετοχή μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Για τον λόγο αυτό, θεωρούμε ότι ίσως θα ήταν χρήσιμη μια συνάντηση ανένταχτων -ενταγμένων στον ΣΥΡΙΖΑ- περί το τέλος Ιουνίου 2008, αφού πρώτα προηγηθεί ο διάλογος μέσω της ηλεκτρονικής αυτής σελίδας και εφόσον ωριμάσει η ανάγκη για την πραγματοποίησή της.

Εμείς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό, δηλώνουμε εκ προοιμίου ότι δεν εκπροσωπούμε, ούτε επιδιώκουμε να εκπροσωπήσουμε οποιονδήποτε, και αναλάβαμε αυτοβούλως την πρωτοβουλία αυτή, με σκοπό να ενημερώσουμε όσους συντρόφους ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σ’ αυτόν τον διάλογο και επιθυμούν να εκφράσουν τις απόψεις τους.

Αθήνα, Απρίλης 2008

Μαρίνα Βήχου, Στέλιος Καμπουρίδης, Θοδωρής Κανάκης, Γεράσιμος Καστανάς, Χρήστος Ρουμπάνης

http://aristerologia.wordpress.com

Φοιτητικές εκλογές: Στις 9 Απρίλη στηρίζουμε Αριστερή Ενότητα

Ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της στρατιωτικοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, εντελώς αυθαίρετα υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της στρατιωτικοποίησης της Ε.Ε. και της δημιουργίας ευρωστρατού. Οι απόψεις αυτές όχι μόνο δεν εκφράζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις του. Ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται αποφασιστικά ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε., τη δημιουργία ευρωστρατού και τη συνταγματική συνθήκη. Λέει όχι στην Ευρώπη του πολέμου, του νεοφιλελευθερισμού, του ρατσισμού, όχι στην Ευρώπη-φρούριο. Δικό μας όραμα είναι η Ευρώπη της δημοκρατίας, της λαϊκής ευημερίας, των δικαιωμάτων και ελευθεριών για όλους. Η Ευρώπη της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της οικολογικά βιώσιμης ανάπτυξης, του φεμινισμού, της ελευθερίας, της προόδου και του σοσιαλισμού.

Το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ

31/3/2008